LONDEN – Anders dan een paar anderen in de Conservatieve Partij van Groot-Brittannië heeft premier David Cameron nooit eerder de indruk gewekt geobsedeerd te worden door Europa. Hij heeft nooit enthousiasme voor de Europese Unie aan de dag gelegd, maar leek zich duidelijk minder druk te maken over haar vermeende onbillijkheden dan veel andere Tories.
Maar bovenstaande inschatting van de positie van Cameron is nu niet langer vol te houden. Ook al bevat zijn langverwachte toespraak over Europa elementen die velen wellicht zullen delen, er zijn ook veel onderdelen die zullen leiden tot een langdurig en fel debat – en niet alleen in Groot-Brittannië. Conservatieven in het Britse Lagerhuis (en in de bredere partij) wilden gerustgesteld worden dat hun leider hun weerzin jegens het hele Europese integratieproces deelt. Zij hebben zijn 'bedrog' nooit vergeten of vergeven, toen hij weigerde een referendum te houden over het Verdrag van Lissabon, dat door zijn voorganger Gordon Brown was ondertekend. Zijn toespraak kan nu in die geruststelling hebben voorzien.
Cameron stond uiteraard voor een moeilijke taak binnen zijn partij, die een verklaring van hem eiste over zijn Europese beleid. Cameron moest zien de juiste toon te vinden. Hij moest de Tories en zijn binnenlandse critici tot bedaren brengen, en tegelijkertijd de economische en politieke opwinding zien te vermijden die het gevolg zou zijn geweest van het aankondigen van een snel referendum, dat tot het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie had kunnen leiden. De tijd die hij heeft genomen om te bedenken wat hij zou zeggen bevestigt dat het heel moeilijk was een uitweg te vinden voor dit probleem.
LONDEN – Anders dan een paar anderen in de Conservatieve Partij van Groot-Brittannië heeft premier David Cameron nooit eerder de indruk gewekt geobsedeerd te worden door Europa. Hij heeft nooit enthousiasme voor de Europese Unie aan de dag gelegd, maar leek zich duidelijk minder druk te maken over haar vermeende onbillijkheden dan veel andere Tories.
Maar bovenstaande inschatting van de positie van Cameron is nu niet langer vol te houden. Ook al bevat zijn langverwachte toespraak over Europa elementen die velen wellicht zullen delen, er zijn ook veel onderdelen die zullen leiden tot een langdurig en fel debat – en niet alleen in Groot-Brittannië. Conservatieven in het Britse Lagerhuis (en in de bredere partij) wilden gerustgesteld worden dat hun leider hun weerzin jegens het hele Europese integratieproces deelt. Zij hebben zijn 'bedrog' nooit vergeten of vergeven, toen hij weigerde een referendum te houden over het Verdrag van Lissabon, dat door zijn voorganger Gordon Brown was ondertekend. Zijn toespraak kan nu in die geruststelling hebben voorzien.
Cameron stond uiteraard voor een moeilijke taak binnen zijn partij, die een verklaring van hem eiste over zijn Europese beleid. Cameron moest zien de juiste toon te vinden. Hij moest de Tories en zijn binnenlandse critici tot bedaren brengen, en tegelijkertijd de economische en politieke opwinding zien te vermijden die het gevolg zou zijn geweest van het aankondigen van een snel referendum, dat tot het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie had kunnen leiden. De tijd die hij heeft genomen om te bedenken wat hij zou zeggen bevestigt dat het heel moeilijk was een uitweg te vinden voor dit probleem.