LONDEN – Het terroristische bloedbad in Parijs heeft opnieuw de onweerswolken scherp in beeld gebracht die zich boven de 21e eeuw samentrekken, waardoor de prachtige belofte voor Europa en het Westen die de val van het communisme met zich meebracht is vervaagd. Gezien het feit dat de gevaren met de dag groter lijken te worden, is het de moeite waard ons af te vragen wat ons nog te wachten staat.
Hoewel voorspellingen je op het verkeerde been kunnen zetten, kunnen we het erover eens zijn dat we onze verwachtingen zullen moeten temperen. Zoals het sociale onderzoeksinstituut Ipsos MORI bericht: “In een groot deel van het Westen is de veronderstelling dat de komende generatie het automatisch beter zal hebben verdwenen.”
In 1918 publiceerde Oswald Spengler The Decline of the West (De ondergang van het Avondland). Vandaag de dag zijn de woorden “ondergang” of “neergang” taboe. Onze politici gebruiken liever het woord “uitdaging”, terwijl de economen het hebben over “seculiere stagnatie.” De taal verandert, maar het geloof dat de westerse beschaving op “gekochte tijd” (en geld) leeft, is hetzelfde.
LONDEN – Het terroristische bloedbad in Parijs heeft opnieuw de onweerswolken scherp in beeld gebracht die zich boven de 21e eeuw samentrekken, waardoor de prachtige belofte voor Europa en het Westen die de val van het communisme met zich meebracht is vervaagd. Gezien het feit dat de gevaren met de dag groter lijken te worden, is het de moeite waard ons af te vragen wat ons nog te wachten staat.
Hoewel voorspellingen je op het verkeerde been kunnen zetten, kunnen we het erover eens zijn dat we onze verwachtingen zullen moeten temperen. Zoals het sociale onderzoeksinstituut Ipsos MORI bericht: “In een groot deel van het Westen is de veronderstelling dat de komende generatie het automatisch beter zal hebben verdwenen.”
In 1918 publiceerde Oswald Spengler The Decline of the West (De ondergang van het Avondland). Vandaag de dag zijn de woorden “ondergang” of “neergang” taboe. Onze politici gebruiken liever het woord “uitdaging”, terwijl de economen het hebben over “seculiere stagnatie.” De taal verandert, maar het geloof dat de westerse beschaving op “gekochte tijd” (en geld) leeft, is hetzelfde.