INDIANAPOLIS – In de hele wereld is een van de belangrijkste factoren waardoor levens worden verwoest en de economische groei wordt gehinderd ook een van de moeilijkste om aan te pakken. Niet-overdraagbare ziekten (NCD's) – zoals hartziekten, diabetes en kanker – nemen nu twee derde van alle wereldwijde sterfgevallen voor hun rekening. Behalve dat er levens worden verkort eisen NCD's ook een enorme tol van de slachtoffers, hun families en hun gemeenschappen. De economische productiviteit wordt erdoor aangetast en de medische kosten worden erdoor opgedreven. De komende twee decennia kunnen de totale economische verliezen ten gevolge van NCD's ruim $30 bln bedragen.
Voor het aanpakken van de ingewikkelde problemen waarvoor NCD's ons stellen zullen gecoördineerde internationale inspanningen nodig zijn. Gelukkig zijn er onlangs een paar belangrijke stappen in deze richting gezet. In september hebben de Verenigde Naties de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's) aanvaard, een reeks van 17 doelstellingen die de komende vijftien jaar leidend zullen zijn voor de mondiale ontwikkelingsagenda. Naast doelstellingen als het uitroeien van de armoede en maatregelen om het milieu te beschermen is er ook sprake van een belofte om de sterfte als gevolg van NCD's terug te dringen – de eerste keer dat de officiële ontwikkelingsagenda van de VN het probleem rechtstreeks op de korrel heeft genomen.
Dit is een welkome mijlpaal, maar slechts de eerste van vele op een lange weg. De fysieke en economische lasten die verbonden zijn aan NCD's komen het hardst aan waar ze het minst makkelijk worden gedragen: de lage- en middeninkomenslanden, waar 80% van de NCD-gerelateerde sterfgevallen zich voordoen. Miljoenen mensen die recent aan de armoede zijn ontsnapt kunnen daar als gevolg hiervan weer in terugvallen.
INDIANAPOLIS – In de hele wereld is een van de belangrijkste factoren waardoor levens worden verwoest en de economische groei wordt gehinderd ook een van de moeilijkste om aan te pakken. Niet-overdraagbare ziekten (NCD's) – zoals hartziekten, diabetes en kanker – nemen nu twee derde van alle wereldwijde sterfgevallen voor hun rekening. Behalve dat er levens worden verkort eisen NCD's ook een enorme tol van de slachtoffers, hun families en hun gemeenschappen. De economische productiviteit wordt erdoor aangetast en de medische kosten worden erdoor opgedreven. De komende twee decennia kunnen de totale economische verliezen ten gevolge van NCD's ruim $30 bln bedragen.
Voor het aanpakken van de ingewikkelde problemen waarvoor NCD's ons stellen zullen gecoördineerde internationale inspanningen nodig zijn. Gelukkig zijn er onlangs een paar belangrijke stappen in deze richting gezet. In september hebben de Verenigde Naties de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's) aanvaard, een reeks van 17 doelstellingen die de komende vijftien jaar leidend zullen zijn voor de mondiale ontwikkelingsagenda. Naast doelstellingen als het uitroeien van de armoede en maatregelen om het milieu te beschermen is er ook sprake van een belofte om de sterfte als gevolg van NCD's terug te dringen – de eerste keer dat de officiële ontwikkelingsagenda van de VN het probleem rechtstreeks op de korrel heeft genomen.
Dit is een welkome mijlpaal, maar slechts de eerste van vele op een lange weg. De fysieke en economische lasten die verbonden zijn aan NCD's komen het hardst aan waar ze het minst makkelijk worden gedragen: de lage- en middeninkomenslanden, waar 80% van de NCD-gerelateerde sterfgevallen zich voordoen. Miljoenen mensen die recent aan de armoede zijn ontsnapt kunnen daar als gevolg hiervan weer in terugvallen.