JOHANNESBURG – Tijdens een recent telefoongesprek met een Tanzaniaanse journalist en mensenrechtenactivist die ik goed ken werden veel van mijn vragen met een onkarakteristieke stilte beantwoord. Mijn vriendin is normaal gezien vrijpostig, moedig, en spraakzaam. Maar tijdens deze gelegenheid was politiek een te gevaarlijk onderwerp om te bespreken voor haar. Nu journalisten in Tanzania worden bedreigd, aangevallen, en ontvoerd bleef onze conversatie beperkt tot het oppervlakkige.
Tanzania, een van de meest stabiele democratieën in Afrika, glijdt af richting autoritarisme. President John Magufuli heeft het al maanden op zijn politieke tegenstanders gemunt, valt journalisten aan, en sluit nieuwskanalen. Alhoewel zijn handelen internationale kritiek te verduren krijgt gaat Magafuli door met zijn aanval op de vrijheid van meningsuiting en politieke rechten. Tanzanianen worden meer dan ooit tot zwijgen gebracht, en de wereld moet hier zeer bezorgd over zijn.
Tot onlangs geloofden Tanzanianen juist dat hun land de tegenovergestelde kant opging. Na eind 2015 in het ambt verheven te zijn introduceerde Magufuli een hervormingsgezinde agenda die hem veel lof deed toekomen. Onder zijn initiatieven was een campagne om publieke uitgaven te herbestemmen om cholera te bestrijden en een onderzoek van loonlijsten om ‘spookwerkers’ te identificeren – non-existente overheidsmedewerkers die maandelijks ongeveer 2 miljoen dollar van de begroting wegsluizen. De private sector werd ook niet gespaard met mijnbouwbedrijven die ervan werden beschuldigd te weinig belasting te betalen. De anti-corruptie inspanningen van Magafuli waren zelfs zo populair dat veel Tanzanianen hun president als het zinnebeeld van moraliteit beschouwden; op de sociale media ging de hashtag #WhatWouldMagufuliDo viraal.
JOHANNESBURG – Tijdens een recent telefoongesprek met een Tanzaniaanse journalist en mensenrechtenactivist die ik goed ken werden veel van mijn vragen met een onkarakteristieke stilte beantwoord. Mijn vriendin is normaal gezien vrijpostig, moedig, en spraakzaam. Maar tijdens deze gelegenheid was politiek een te gevaarlijk onderwerp om te bespreken voor haar. Nu journalisten in Tanzania worden bedreigd, aangevallen, en ontvoerd bleef onze conversatie beperkt tot het oppervlakkige.
Tanzania, een van de meest stabiele democratieën in Afrika, glijdt af richting autoritarisme. President John Magufuli heeft het al maanden op zijn politieke tegenstanders gemunt, valt journalisten aan, en sluit nieuwskanalen. Alhoewel zijn handelen internationale kritiek te verduren krijgt gaat Magafuli door met zijn aanval op de vrijheid van meningsuiting en politieke rechten. Tanzanianen worden meer dan ooit tot zwijgen gebracht, en de wereld moet hier zeer bezorgd over zijn.
Tot onlangs geloofden Tanzanianen juist dat hun land de tegenovergestelde kant opging. Na eind 2015 in het ambt verheven te zijn introduceerde Magufuli een hervormingsgezinde agenda die hem veel lof deed toekomen. Onder zijn initiatieven was een campagne om publieke uitgaven te herbestemmen om cholera te bestrijden en een onderzoek van loonlijsten om ‘spookwerkers’ te identificeren – non-existente overheidsmedewerkers die maandelijks ongeveer 2 miljoen dollar van de begroting wegsluizen. De private sector werd ook niet gespaard met mijnbouwbedrijven die ervan werden beschuldigd te weinig belasting te betalen. De anti-corruptie inspanningen van Magafuli waren zelfs zo populair dat veel Tanzanianen hun president als het zinnebeeld van moraliteit beschouwden; op de sociale media ging de hashtag #WhatWouldMagufuliDo viraal.