SHANGHAI – Het ter beschikking stellen van goede, betaalbare woningen wordt zowel in de ontwikkelingslanden als in de ontwikkelde economieën steeds moeilijker. Nu de vraag het aanbod ruimschoots overtreft, zijn de negatieve gevolgen – voor de mobiliteit, productiviteit en groei – steeds duidelijker, of zullen dat snel worden. Gelukkig zijn er manieren om het probleem aanzienlijk te verkleinen, met gebruikmaking van een grotendeels op de markt gebaseerde aanpak op gemeentelijk niveau.
Wereldwijd wonen 330 miljoen stedelijke huishoudens met een laag tot gemiddeld inkomen in slechte woningen, of ze moeten zo veel huur betalen dat ze niet genoeg geld overhouden voor andere essentiële zaken, zoals gezondheidszorg en onderwijs. In 2025 kan dat cijfer 440 miljoen huishoudens bedragen, ofwel zo'n 1,6 miljard mensen (een derde van de stedelijke bevolking van de wereld) – en in die berekening zijn een paar van de armste mensen ter wereld zelfs niet eens meegenomen; die mensen wonen dikwijls buiten de steden, of op straat of als krakers, waardoor ze niet worden meegeteld bij volkstellingen.
Voor de vervanging van de slechte woningen van vandaag en het bouwen van de extra eenheden die tot 2025 nodig zullen zijn is een investering nodig van naar schatting $1,6 bln – op z'n zachtst gezegd een duizelingwekkend bedrag. Maar er zijn vier belangrijke 'hefbomen' die de kosten van de huizenbouw met 20 tot 50% kunnen verlagen, waardoor de huren betaalbaar worden (doordat ze niet hoger zullen uitvallen dan 30% van het totale inkomen) voor huishoudens die in de meeste steden 50 tot 80% van het gangbare gemiddelde inkomen verdienen.
SHANGHAI – Het ter beschikking stellen van goede, betaalbare woningen wordt zowel in de ontwikkelingslanden als in de ontwikkelde economieën steeds moeilijker. Nu de vraag het aanbod ruimschoots overtreft, zijn de negatieve gevolgen – voor de mobiliteit, productiviteit en groei – steeds duidelijker, of zullen dat snel worden. Gelukkig zijn er manieren om het probleem aanzienlijk te verkleinen, met gebruikmaking van een grotendeels op de markt gebaseerde aanpak op gemeentelijk niveau.
Wereldwijd wonen 330 miljoen stedelijke huishoudens met een laag tot gemiddeld inkomen in slechte woningen, of ze moeten zo veel huur betalen dat ze niet genoeg geld overhouden voor andere essentiële zaken, zoals gezondheidszorg en onderwijs. In 2025 kan dat cijfer 440 miljoen huishoudens bedragen, ofwel zo'n 1,6 miljard mensen (een derde van de stedelijke bevolking van de wereld) – en in die berekening zijn een paar van de armste mensen ter wereld zelfs niet eens meegenomen; die mensen wonen dikwijls buiten de steden, of op straat of als krakers, waardoor ze niet worden meegeteld bij volkstellingen.
Voor de vervanging van de slechte woningen van vandaag en het bouwen van de extra eenheden die tot 2025 nodig zullen zijn is een investering nodig van naar schatting $1,6 bln – op z'n zachtst gezegd een duizelingwekkend bedrag. Maar er zijn vier belangrijke 'hefbomen' die de kosten van de huizenbouw met 20 tot 50% kunnen verlagen, waardoor de huren betaalbaar worden (doordat ze niet hoger zullen uitvallen dan 30% van het totale inkomen) voor huishoudens die in de meeste steden 50 tot 80% van het gangbare gemiddelde inkomen verdienen.