AMMAN – In het in Londen gevestigde dagblad Al-Araby Al-Jadeed is onlangs een cartoon verschenen van de hand van de Jordaanse tekenaar Emad Hajjaj, waarop een man zonder gezicht staat afgebeeld die een rood-witte keffiyeh draagt en zijn bruine thawb op zo'n manier omslaat dat het bijna lijkt of hij een goocheltruc uitvoert. Door deze beweging zweven er papieren om hem heen. Aan de onderkant van de tekening reikt de hand van een andere man, die naar het schijnt een wit overhemd draagt, omhoog, terwijl hij blijkbaar zijn pen moet loslaten om zich aan iets te kunnen vastgrijpen teneinde zichzelf te redden. Het onderschrift luidt: “De verdwijning van de Saoedische journalist Jamal Khashoggi.”
De cartoon noemt het slachtoffer bij de naam, maar niet de dader. Weliswaar weet iedere Arabier – en eigenlijk vrijwel iedereen – precies wie er verantwoordelijk is voor de verdwijning van Khashoggi: kroonprins Mohammed bin Salman van Saoedi-Arabië. Maar het feit dat een bekende cartoonist het gezicht van de schuldige heeft moeten verbergen, spreekt boekdelen over de angst die in de Arabische wereld door onafhankelijke journalisten wordt gevoeld. De verdwijning van Khashoggi heeft deze angst alleen maar groter gemaakt.
Arabische landen kennen een lange geschiedenis van het belonen van journalisten die de officiële lijn volgen, terwijl ze diegenen straffen – zoals Khashoggi – die de macht de waarheid durven zeggen. Sinds de mislukte revoluties van de Arabische Lente – met Tunesië als enige uitzondering – zijn burgers in de hele regio geconfronteerd met een onmogelijke keuze tussen radicale islamistische regimes en militaire heerschappij. Pogingen om democratische alternatieven te ontwikkelen zijn systematisch onderdrukt.
AMMAN – In het in Londen gevestigde dagblad Al-Araby Al-Jadeed is onlangs een cartoon verschenen van de hand van de Jordaanse tekenaar Emad Hajjaj, waarop een man zonder gezicht staat afgebeeld die een rood-witte keffiyeh draagt en zijn bruine thawb op zo'n manier omslaat dat het bijna lijkt of hij een goocheltruc uitvoert. Door deze beweging zweven er papieren om hem heen. Aan de onderkant van de tekening reikt de hand van een andere man, die naar het schijnt een wit overhemd draagt, omhoog, terwijl hij blijkbaar zijn pen moet loslaten om zich aan iets te kunnen vastgrijpen teneinde zichzelf te redden. Het onderschrift luidt: “De verdwijning van de Saoedische journalist Jamal Khashoggi.”
De cartoon noemt het slachtoffer bij de naam, maar niet de dader. Weliswaar weet iedere Arabier – en eigenlijk vrijwel iedereen – precies wie er verantwoordelijk is voor de verdwijning van Khashoggi: kroonprins Mohammed bin Salman van Saoedi-Arabië. Maar het feit dat een bekende cartoonist het gezicht van de schuldige heeft moeten verbergen, spreekt boekdelen over de angst die in de Arabische wereld door onafhankelijke journalisten wordt gevoeld. De verdwijning van Khashoggi heeft deze angst alleen maar groter gemaakt.
Arabische landen kennen een lange geschiedenis van het belonen van journalisten die de officiële lijn volgen, terwijl ze diegenen straffen – zoals Khashoggi – die de macht de waarheid durven zeggen. Sinds de mislukte revoluties van de Arabische Lente – met Tunesië als enige uitzondering – zijn burgers in de hele regio geconfronteerd met een onmogelijke keuze tussen radicale islamistische regimes en militaire heerschappij. Pogingen om democratische alternatieven te ontwikkelen zijn systematisch onderdrukt.