WASHINGTON, DC – Nu we vrijwel dagelijks overspoeld worden door sombere krantenkoppen en nog somberder voorspellingen is het makkelijk om te vergeten dat de wereld in veel opzichten beter af is dan zij ooit is geweest. Sinds 1990 hebben bijna 1,1 miljard mensen zichzelf van de extreme armoede verlost. Het armoedepercentage ligt vandaag de dag onder de 10 procent – het laagste niveau in de menselijke geschiedenis. In vrijwel ieder land zijn de mensen gezonder en beter opgeleid dan ooit tevoren. Maar zoals een zojuist verschenen rapport van Goalkeepers onderstreept blijft tegenspoed wereldwijd de norm voor veel mensen, die blijven opkijken tegen hoge barrières voor het opbouwen van een gezond, productief leven.
Nergens is dit méér waar dan onder de armste inwoners van de Sahel-regio van het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika. De landen van de Sahel behoren tot de laagst genoteerde op de Human Capital Index, die de bijdragen van de gezondheid en de opleiding aan de productiviteit van de volgende generatie werkers kwantificeert. Volgens het Goalkeepers-rapport is het 55 maal zo waarschijnlijk dat een kind in Tsjaad in zijn of haar eerste vijf levensjaren zal omkomen dan een kind in Finland. Bijna de helft van de mensen in Tsjaad leeft onder de armoedegrens, slechts 50 procent van de kinderen daar gaat naar school, en slechts 15 procent van de kinderen in de achtste groep van de basisschool is in staat om een eenvoudig verhaal te lezen. De armoede wordt nog verscherpt door de klimaatverandering, conflicten en ontheemding, waardoor het voor gezinnen zelfs nog moeilijker is om in hun menselijk kapitaal te investeren.
Om te verzekeren dat alle mensen – en niet alleen degenen die gelukkig genoeg waren om geboren te zijn in een land of gebied met betrekkelijke geografische, gender- en sociaaleconomische voordelen – hun potentieel kunnen verwezenlijken, moeten overheden meer investeren in het genereren van menselijk kapitaal. Dit betekent het versterken van de onderwijssystemen, zodat inwoners de vaardigheden kunnen verwerven die zij nodig hebben om economisch vooruit te komen. En het betekent het verzekeren van de toegang tot gezondheids- en voedingsdiensten van hoge kwaliteit.
WASHINGTON, DC – Nu we vrijwel dagelijks overspoeld worden door sombere krantenkoppen en nog somberder voorspellingen is het makkelijk om te vergeten dat de wereld in veel opzichten beter af is dan zij ooit is geweest. Sinds 1990 hebben bijna 1,1 miljard mensen zichzelf van de extreme armoede verlost. Het armoedepercentage ligt vandaag de dag onder de 10 procent – het laagste niveau in de menselijke geschiedenis. In vrijwel ieder land zijn de mensen gezonder en beter opgeleid dan ooit tevoren. Maar zoals een zojuist verschenen rapport van Goalkeepers onderstreept blijft tegenspoed wereldwijd de norm voor veel mensen, die blijven opkijken tegen hoge barrières voor het opbouwen van een gezond, productief leven.
Nergens is dit méér waar dan onder de armste inwoners van de Sahel-regio van het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika. De landen van de Sahel behoren tot de laagst genoteerde op de Human Capital Index, die de bijdragen van de gezondheid en de opleiding aan de productiviteit van de volgende generatie werkers kwantificeert. Volgens het Goalkeepers-rapport is het 55 maal zo waarschijnlijk dat een kind in Tsjaad in zijn of haar eerste vijf levensjaren zal omkomen dan een kind in Finland. Bijna de helft van de mensen in Tsjaad leeft onder de armoedegrens, slechts 50 procent van de kinderen daar gaat naar school, en slechts 15 procent van de kinderen in de achtste groep van de basisschool is in staat om een eenvoudig verhaal te lezen. De armoede wordt nog verscherpt door de klimaatverandering, conflicten en ontheemding, waardoor het voor gezinnen zelfs nog moeilijker is om in hun menselijk kapitaal te investeren.
Om te verzekeren dat alle mensen – en niet alleen degenen die gelukkig genoeg waren om geboren te zijn in een land of gebied met betrekkelijke geografische, gender- en sociaaleconomische voordelen – hun potentieel kunnen verwezenlijken, moeten overheden meer investeren in het genereren van menselijk kapitaal. Dit betekent het versterken van de onderwijssystemen, zodat inwoners de vaardigheden kunnen verwerven die zij nodig hebben om economisch vooruit te komen. En het betekent het verzekeren van de toegang tot gezondheids- en voedingsdiensten van hoge kwaliteit.