WASHINGTON, DC – Donald Trump is officieel geïnaugureerd als president van de VS, maar de vragen over Russische inmenging in de verkiezingen zullen niet verdwijnen. Toch is er één cruciale vraag die vaak in het gedrang verloren gaat: waarom deed de Russische president Poetin het?
Het is natuurlijk niet moeilijk te raden waarom Poetin Trump prefereerde boven zijn opponent, voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton. Maar er is een verschil tussen hopen op een uitkomst en grote moeite doen – en grote risico’s lopen – om deze tot stand te brengen. In onze optiek is de conclusie van de Amerikaanse veiligheidsdiensten dat het Kremlin door Trump te helpen zijn ‘langdurige verlangen om de door de VS geleide liberale democratische orde te ondermijnen’ bevorderde niet geheel overtuigend.
De Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen kent geen precedent. Nog maar drie jaar geleden zou dit onvoorstelbaar zijn geweest; alhoewel de relatie van het Westen met Rusland verre van ideaal was, en meer dan genoeg onderlinge strijd kende, werd deze ook gekenmerkt door samenwerking. In juni 2013 brachten de Amerikaanse president Barack Obama en Poetin nog een verklaring uit die hun ‘bereidheid om de bilaterale samenwerking te intensiveren op basis van wederzijds respect, gelijkheid, en oprecht respect voor elkaars belangen’ herbevestigde.
WASHINGTON, DC – Donald Trump is officieel geïnaugureerd als president van de VS, maar de vragen over Russische inmenging in de verkiezingen zullen niet verdwijnen. Toch is er één cruciale vraag die vaak in het gedrang verloren gaat: waarom deed de Russische president Poetin het?
Het is natuurlijk niet moeilijk te raden waarom Poetin Trump prefereerde boven zijn opponent, voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton. Maar er is een verschil tussen hopen op een uitkomst en grote moeite doen – en grote risico’s lopen – om deze tot stand te brengen. In onze optiek is de conclusie van de Amerikaanse veiligheidsdiensten dat het Kremlin door Trump te helpen zijn ‘langdurige verlangen om de door de VS geleide liberale democratische orde te ondermijnen’ bevorderde niet geheel overtuigend.
De Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen kent geen precedent. Nog maar drie jaar geleden zou dit onvoorstelbaar zijn geweest; alhoewel de relatie van het Westen met Rusland verre van ideaal was, en meer dan genoeg onderlinge strijd kende, werd deze ook gekenmerkt door samenwerking. In juni 2013 brachten de Amerikaanse president Barack Obama en Poetin nog een verklaring uit die hun ‘bereidheid om de bilaterale samenwerking te intensiveren op basis van wederzijds respect, gelijkheid, en oprecht respect voor elkaars belangen’ herbevestigde.