WLADIWOSTOK – De Russische spoorlijn tussen het Baikalmeer en Amoer (de BAM) “kan niet bepaald een populaire toeristenattractie worden genoemd,” aldus een toeristische website over de spoorverbinding van ruim drieduizend kilometer die Oost-Siberië en het Russische Verre Oosten doorkruist. “De meeste mensen hebben er zelfs nog nooit van gehoord.”
De oudere concurrent van de BAM, de Transsiberische spoorlijn, is beslist populairder. Sinds de opening in 1916 heeft die spoorlijn aantrekkingskracht uitgeoefend op vele beroemde personen, waaronder de reisauteurs Peter Fleming, Paul Theroux en Colin Thubron. Maar het is de BAM – dit ongeliefde noordelijke traject, in de jaren dertig geïnitieerd door Stalin en voltooid onder Leonid Brezjnjev in 1984 – die een nuttiger kijkje biedt op de geestesgesteldheid in Rusland buiten het kosmopolitische Moskou en St. Petersburg. Vandaag de dag is BAM-land grotendeels Poetin-land.
Ik werd ertoe aangezet de BAM dwars door Siberië te nemen door het boek van Dervla Murphy, Through Siberia by Accident, ook al brak Murphy, een onverschrokken Ierse grootmoeder, een been toen ze uitgleed in het primitieve toilet van de wagon. Ik werd verder gemotiveerd door het feit dat mijn overgrootvader in de jaren negentig van de 19e eeuw het deel in het verre oosten van de Transsiberische spoorweg had aangelegd. Toch was ik nog nooit op het eindstation Wladiwostok geweest, waar mijn vader geboren was. Drie vrienden sloten zich bij mij aan voor een onwaarschijnlijk spoorwegavontuur van twee weken door Siberië.
WLADIWOSTOK – De Russische spoorlijn tussen het Baikalmeer en Amoer (de BAM) “kan niet bepaald een populaire toeristenattractie worden genoemd,” aldus een toeristische website over de spoorverbinding van ruim drieduizend kilometer die Oost-Siberië en het Russische Verre Oosten doorkruist. “De meeste mensen hebben er zelfs nog nooit van gehoord.”
De oudere concurrent van de BAM, de Transsiberische spoorlijn, is beslist populairder. Sinds de opening in 1916 heeft die spoorlijn aantrekkingskracht uitgeoefend op vele beroemde personen, waaronder de reisauteurs Peter Fleming, Paul Theroux en Colin Thubron. Maar het is de BAM – dit ongeliefde noordelijke traject, in de jaren dertig geïnitieerd door Stalin en voltooid onder Leonid Brezjnjev in 1984 – die een nuttiger kijkje biedt op de geestesgesteldheid in Rusland buiten het kosmopolitische Moskou en St. Petersburg. Vandaag de dag is BAM-land grotendeels Poetin-land.
Ik werd ertoe aangezet de BAM dwars door Siberië te nemen door het boek van Dervla Murphy, Through Siberia by Accident, ook al brak Murphy, een onverschrokken Ierse grootmoeder, een been toen ze uitgleed in het primitieve toilet van de wagon. Ik werd verder gemotiveerd door het feit dat mijn overgrootvader in de jaren negentig van de 19e eeuw het deel in het verre oosten van de Transsiberische spoorweg had aangelegd. Toch was ik nog nooit op het eindstation Wladiwostok geweest, waar mijn vader geboren was. Drie vrienden sloten zich bij mij aan voor een onwaarschijnlijk spoorwegavontuur van twee weken door Siberië.