CAMBRIDGE – Toen de Russische president Vladimir Poetin zijn Amerikaanse collega Donald Trump op de G20-top in Hamburg van afgelopen weekeinde de hand schudde, deed hij dat niet vanuit een positie van economische kracht. De waarheid gebiedt te zeggen dat Rusland er, ondanks de scherpe daling van de olieprijs die drie jaar geleden inzette, in is geslaagd aan een diepe financiële crisis te ontsnappen. Maar hoewel de economie na twee jaar van diepe recessie een bescheiden wederopleving ondergaat, lijkt de toekomst niet langer zo veelbelovend als de Russische leiders nog maar vijf jaar geleden dachten. Als er geen serieuze economische en politieke hervormingen plaatsvinden voorspelt dit weinig goeds voor het vermogen van Poetin om zijn strategische ambities voor Rusland te verwezenlijken.
Toen Poetin in 2012 op een bankenconferentie in Moskou op het toneel verscheen met Nobelprijswinnaar Paul Krugman, leek de Russische economische crisis van 1998 een herinnering uit een ver verleden. Omdat de olieprijs destijds ruim $100 per vat bedroeg, barstte de schatkist van de staat uit haar voegen. Poetin kon dus trots op het Russische begrotingsoverschot wijzen, tegenover de grote, door de recessie veroorzaakte tekorten in het Westen. Hij was verheugd toen hij Krugman tegen het Russische publiek hoorde zeggen dat de westerse democratieën beslist tekort waren geschoten in hun aanpak van de mondiale financiële crisis.
In een andere sessie betoogde de Russische econoom Sergej Goeriev (die later het land moest ontvluchten) dat er geen hoop op diversificatie van de Russische, op grondstoffen gebaseerde economie was, zolang instellingen als de rechterlijke macht zo zwak waren. Teveel belangrijke beslissingen lagen in handen van één man. Tijdens diezelfde sessie benadrukte ik dat – als er geen fundamentele hervormingen plaatsvinden – een scherpe daling van de mondiale energieprijzen grote problemen zou veroorzaken.
CAMBRIDGE – Toen de Russische president Vladimir Poetin zijn Amerikaanse collega Donald Trump op de G20-top in Hamburg van afgelopen weekeinde de hand schudde, deed hij dat niet vanuit een positie van economische kracht. De waarheid gebiedt te zeggen dat Rusland er, ondanks de scherpe daling van de olieprijs die drie jaar geleden inzette, in is geslaagd aan een diepe financiële crisis te ontsnappen. Maar hoewel de economie na twee jaar van diepe recessie een bescheiden wederopleving ondergaat, lijkt de toekomst niet langer zo veelbelovend als de Russische leiders nog maar vijf jaar geleden dachten. Als er geen serieuze economische en politieke hervormingen plaatsvinden voorspelt dit weinig goeds voor het vermogen van Poetin om zijn strategische ambities voor Rusland te verwezenlijken.
Toen Poetin in 2012 op een bankenconferentie in Moskou op het toneel verscheen met Nobelprijswinnaar Paul Krugman, leek de Russische economische crisis van 1998 een herinnering uit een ver verleden. Omdat de olieprijs destijds ruim $100 per vat bedroeg, barstte de schatkist van de staat uit haar voegen. Poetin kon dus trots op het Russische begrotingsoverschot wijzen, tegenover de grote, door de recessie veroorzaakte tekorten in het Westen. Hij was verheugd toen hij Krugman tegen het Russische publiek hoorde zeggen dat de westerse democratieën beslist tekort waren geschoten in hun aanpak van de mondiale financiële crisis.
In een andere sessie betoogde de Russische econoom Sergej Goeriev (die later het land moest ontvluchten) dat er geen hoop op diversificatie van de Russische, op grondstoffen gebaseerde economie was, zolang instellingen als de rechterlijke macht zo zwak waren. Teveel belangrijke beslissingen lagen in handen van één man. Tijdens diezelfde sessie benadrukte ik dat – als er geen fundamentele hervormingen plaatsvinden – een scherpe daling van de mondiale energieprijzen grote problemen zou veroorzaken.