milani1_Atta-Kenare_AFP_Getty-Images_Rouhani-election-posters Atta Kenare/AFP/Getty Images

انتخاب روحانی

انتخابات ریاست جمهوری در ایران که در روز۱۹ ماه مه انجام شد هم پر تضاد وهم بالقوه کلیدی بود. آغازی کم رمق داشت. پیروزی حسن روحانی در برابر سیاهه ای از کاندیدهای محافظه کار که یا پرونده ای قطوراز باخت های انتخاباتی گذشته داشتند، و یا یکسره ساختهء کار ریاست جمهوری نبودند محتوم به نظر می رسید.

به علاوه به نظر می رسید که حداقل پس از ۱۹۸۱، ریاست جمهوری دودوره ای سکهء رایج جمهوری اسلامی شده بود. به همین خاطر انتقاداتی که علیه روحانی از سوی آقای خامنه ای، روحانیون همدل ایشان وسپاه پاسداران صورت می گرفت همه به نظر بخشی از تلاش برای محدود کردن قدرت روحانی در دوره دوم ریاستش بود.

اما هنگامیکه محافظه کاران گرد شخصیت ابراهیم رئیسی، که دیر و به شکلی نامنتظر وارد کارزار شد، متحد شدند، انتخابات بی رمق ناگهان پر شور وپر رقابت شد. رئیسی در دوران فعالیتش در قوه قضائیه پرونده سیاهی به ویژه در سرکوب مخالفان پیدا کرده بود. ولی هنگامیکه از طرف آقای خامنه ای به تولیت آستان قدس رضوی که بزرگترین وقف مذهبی کشور است، منصوب شد تصور این بود که این انتصاب صرفاَ پاداشی برای خدمات گذشته نیست بلکه گامی است در جهت تسهیل بر کشیدن رئیسی به عنوان رهبر آینده.

https://prosyn.org/jWKcqldfa