LONDEN – Toen ik in 1995 de verantwoordelijkheid op me nam voor het toezicht op de banken in Groot-Brittannië waarschuwde een wijze oude man bij de Bank of England (BoE) me dat het een ondankbare taak zou zijn. Geen dagblad drukt ooit een artikel af met als kop “Alle banken in Londen deze week veilig en gezond.” Maar als zich een probleem voordoet, is dat bijna onveranderlijk een voorbeeld van falend toezicht. “Soezerige waakhonden die aan het stuur in slaap zijn gevallen” is een stijlfiguur die dan graag door journalisten van stal wordt gehaald.
Toezichthouders bevinden zich altijd in een spervuur van conflicterende verwachtingen. Banken willen met rust worden gelaten, tenzij ze hulp nodig hebben. Consumenten en hun politieke vertegenwoordigers willen daarentegen dat de toezichthouders bovenop iedere transactie zitten, klaar om in te grijpen als er iets fout gaat. In de jaren voorafgaand aan de financiële crisis van 2008 zwaaide de slinger naar het niet-interventionistische uiteinde van het spectrum. Vandaag de dag heeft het woord “bemoeizuchtig” juist een positieve connotatie in het lexicon van het toezicht. Maar het vinden een verstandig evenwicht blijft noodzakelijk.
Het andere punt dat de wijze oude man maakte, was dat de enige manier om een positieve kijk op het toezicht teweeg te brengen het van te voren waarschuwen voor problemen was. “Toezichthouders waarschuwden vandaag dat …” is een goede inleidende zin voor de Financial Times of de Wall Street Journal. Redacteuren huiveren van opwinding als ze hun lezers angst kunnen aanjagen.
LONDEN – Toen ik in 1995 de verantwoordelijkheid op me nam voor het toezicht op de banken in Groot-Brittannië waarschuwde een wijze oude man bij de Bank of England (BoE) me dat het een ondankbare taak zou zijn. Geen dagblad drukt ooit een artikel af met als kop “Alle banken in Londen deze week veilig en gezond.” Maar als zich een probleem voordoet, is dat bijna onveranderlijk een voorbeeld van falend toezicht. “Soezerige waakhonden die aan het stuur in slaap zijn gevallen” is een stijlfiguur die dan graag door journalisten van stal wordt gehaald.
Toezichthouders bevinden zich altijd in een spervuur van conflicterende verwachtingen. Banken willen met rust worden gelaten, tenzij ze hulp nodig hebben. Consumenten en hun politieke vertegenwoordigers willen daarentegen dat de toezichthouders bovenop iedere transactie zitten, klaar om in te grijpen als er iets fout gaat. In de jaren voorafgaand aan de financiële crisis van 2008 zwaaide de slinger naar het niet-interventionistische uiteinde van het spectrum. Vandaag de dag heeft het woord “bemoeizuchtig” juist een positieve connotatie in het lexicon van het toezicht. Maar het vinden een verstandig evenwicht blijft noodzakelijk.
Het andere punt dat de wijze oude man maakte, was dat de enige manier om een positieve kijk op het toezicht teweeg te brengen het van te voren waarschuwen voor problemen was. “Toezichthouders waarschuwden vandaag dat …” is een goede inleidende zin voor de Financial Times of de Wall Street Journal. Redacteuren huiveren van opwinding als ze hun lezers angst kunnen aanjagen.