NEW YORK – De hedendaagse digitale apparatuur en sociale netwerken bieden zoveel informatie dat zelfs de meest gewiekste gebruiker deze niet geheel kan evalueren. We lijken te leven in een versie van Aldous Huxleys’s Brave New World, waarin de waarheid verdrinkt in een zee van irrelevantie. Maar de toekomst hoeft niet perse het dystopia te worden dat het heden lijkt te suggereren.
Het aandeel Amerikanen dat zijn nieuws uit sociale media haalt is de afgelopen jaren snel gestegen, tot 62% in 2016. En toch zien professionals in de media, wetenschap, technologie, en uitgeverij het web volgens een recente studie door het Pew Research Center steeds meer als een afvoerput geregeerd door haatzaaierij, woede, en internettrollen.
Veel van wat dezer dagen op onze digitale deurmat valt het best te omschrijven als ‘fake news’: hoaxes, propaganda, en andere vormen van misinformatie. Maar alhoewel fake news een bruikbaar label is voor een maar al te reëel probleem vertelt dit ons niet of we nu dan eigenlijk in een ‘post-feitelijke’ wereld leven, en wie we hier als dit inderdaad het geval is voor verantwoordelijk moeten houden. Om deze vragen te beantwoorden moeten we de infrastructuur van nepnieuws onderzoeken.
NEW YORK – De hedendaagse digitale apparatuur en sociale netwerken bieden zoveel informatie dat zelfs de meest gewiekste gebruiker deze niet geheel kan evalueren. We lijken te leven in een versie van Aldous Huxleys’s Brave New World, waarin de waarheid verdrinkt in een zee van irrelevantie. Maar de toekomst hoeft niet perse het dystopia te worden dat het heden lijkt te suggereren.
Het aandeel Amerikanen dat zijn nieuws uit sociale media haalt is de afgelopen jaren snel gestegen, tot 62% in 2016. En toch zien professionals in de media, wetenschap, technologie, en uitgeverij het web volgens een recente studie door het Pew Research Center steeds meer als een afvoerput geregeerd door haatzaaierij, woede, en internettrollen.
Veel van wat dezer dagen op onze digitale deurmat valt het best te omschrijven als ‘fake news’: hoaxes, propaganda, en andere vormen van misinformatie. Maar alhoewel fake news een bruikbaar label is voor een maar al te reëel probleem vertelt dit ons niet of we nu dan eigenlijk in een ‘post-feitelijke’ wereld leven, en wie we hier als dit inderdaad het geval is voor verantwoordelijk moeten houden. Om deze vragen te beantwoorden moeten we de infrastructuur van nepnieuws onderzoeken.