CAMBRIDGE – De nominatie door de Amerikaanse president Donald Trump van John Ratcliffe, een zeer partijdig Congreslid met weinig internationale ervaring, als vervanger van Dan Coats als directeur van de nationale inlichtingendiensten heeft tot de vrees geleid dat het inlichtingenwerk gepolitiseerd zou gaan worden. De weerstand tegen Ratcliffe onder zowel Democraten als Republikeinen heeft Trump ertoe gedwongen de nominatie in te trekken, maar de vraag blijft: zal de macht de waarheid corrumperen? Presidenten hebben een inlichtingendirecteur nodig die ze kunnen vertrouwen, maar kan de rest van de regering er ook van op aan dat die directeur de macht de waarheid zal zeggen, zoals Coats deed toen hij de president tegensprak inzake Rusland, Iran en Noord-Korea?
Kostbare fouten van inlichtingendiensten zijn niet alleen voorbehouden aan de Verenigde Staten. Frankrijk had de aanval van Duitsland via de Ardennen in 1940 niet voorzien; Stalin werd volkomen verrast door Hitlers aanval in 1941; en Israel werd in 1973 overvallen door de Jom Kippoer-oorlog.
Trump, die boos is op de Amerikaanse inlichtingendiensten omdat die hebben gewezen op de mate van Russische inmenging tijdens de presidentsverkiezingen van 2016, rechtvaardigt zijn afwijzing van hun werkzaamheden door te verwijzen naar de onjuiste inschatting dat Irak over massavernietigingswapens beschikte. Veel vooringenomen commentatoren hebben president George W. Bush ervan beticht dat hij heeft gelogen en de inlichtingengemeenschap onder druk heeft gezet om met inlichtingen op te proppen te komen die een oorlog zouden rechtvaardigen waartoe Bush al had besloten. Maar de situatie was ingewikkeld en als we de problemen willen begrijpen van het de macht de waarheid durven zeggen, zullen we de mythes terzijde moeten schuiven.
CAMBRIDGE – De nominatie door de Amerikaanse president Donald Trump van John Ratcliffe, een zeer partijdig Congreslid met weinig internationale ervaring, als vervanger van Dan Coats als directeur van de nationale inlichtingendiensten heeft tot de vrees geleid dat het inlichtingenwerk gepolitiseerd zou gaan worden. De weerstand tegen Ratcliffe onder zowel Democraten als Republikeinen heeft Trump ertoe gedwongen de nominatie in te trekken, maar de vraag blijft: zal de macht de waarheid corrumperen? Presidenten hebben een inlichtingendirecteur nodig die ze kunnen vertrouwen, maar kan de rest van de regering er ook van op aan dat die directeur de macht de waarheid zal zeggen, zoals Coats deed toen hij de president tegensprak inzake Rusland, Iran en Noord-Korea?
Kostbare fouten van inlichtingendiensten zijn niet alleen voorbehouden aan de Verenigde Staten. Frankrijk had de aanval van Duitsland via de Ardennen in 1940 niet voorzien; Stalin werd volkomen verrast door Hitlers aanval in 1941; en Israel werd in 1973 overvallen door de Jom Kippoer-oorlog.
Trump, die boos is op de Amerikaanse inlichtingendiensten omdat die hebben gewezen op de mate van Russische inmenging tijdens de presidentsverkiezingen van 2016, rechtvaardigt zijn afwijzing van hun werkzaamheden door te verwijzen naar de onjuiste inschatting dat Irak over massavernietigingswapens beschikte. Veel vooringenomen commentatoren hebben president George W. Bush ervan beticht dat hij heeft gelogen en de inlichtingengemeenschap onder druk heeft gezet om met inlichtingen op te proppen te komen die een oorlog zouden rechtvaardigen waartoe Bush al had besloten. Maar de situatie was ingewikkeld en als we de problemen willen begrijpen van het de macht de waarheid durven zeggen, zullen we de mythes terzijde moeten schuiven.