CAMBRIDGE – Nu Amerikaanse en Europese politieke leiders zich zorgen maken over de toekomst van kwaliteitsbanen, zouden ze er goed aan doen naar de nog veel grotere problemen te kijken waar het ontwikkelende Azië voor staat – problemen die dreigen een enorme neerwaartse druk uit te oefenen op de mondiale lonen. In India, waar het inkomen per hoofd van de bevolking ruwweg een tiende bedraagt van dat in de Verenigde Staten, verlaten jaarlijks ruim tien miljoen mensen het platteland om naar de stedelijke gebieden te stromen. Daar kunnen ze dikwijls geen werk vinden, niet eens als chaiwalas, laat staan als computerprogrammeurs. Dezelfde angst die Amerikanen en Europeanen koesteren over de toekomst van de werkgelegenheid is nog een paar maatjes groter in Azië.
Moet India zich ten doel stellen het traditionele industriële exportmodel te volgen dat Japan heeft ontwikkeld en dat zo veel andere landen, waaronder China, hebben gevolgd? Waar zou dat toe leiden als de meeste van dat soort banen de komende decennia door de automatisering achterhaald zullen blijken?
Er is uiteraard de dienstensector, waarin 80% van de bevolking van de geavanceerde economieën werkzaam is, en waarbinnen de Indiase outsourcing-sector nog steeds de grootste ter wereld is. Helaas is ook hier de weg voorwaarts allesbehalve helder. Geautomatiseerde belsystemen zijn nu al in de plaats gekomen van een aanzienlijk deel van de mondiale callcentra, en veel routineuze programmeringsbaantjes verliezen ook al snel terrein aan de computers.
CAMBRIDGE – Nu Amerikaanse en Europese politieke leiders zich zorgen maken over de toekomst van kwaliteitsbanen, zouden ze er goed aan doen naar de nog veel grotere problemen te kijken waar het ontwikkelende Azië voor staat – problemen die dreigen een enorme neerwaartse druk uit te oefenen op de mondiale lonen. In India, waar het inkomen per hoofd van de bevolking ruwweg een tiende bedraagt van dat in de Verenigde Staten, verlaten jaarlijks ruim tien miljoen mensen het platteland om naar de stedelijke gebieden te stromen. Daar kunnen ze dikwijls geen werk vinden, niet eens als chaiwalas, laat staan als computerprogrammeurs. Dezelfde angst die Amerikanen en Europeanen koesteren over de toekomst van de werkgelegenheid is nog een paar maatjes groter in Azië.
Moet India zich ten doel stellen het traditionele industriële exportmodel te volgen dat Japan heeft ontwikkeld en dat zo veel andere landen, waaronder China, hebben gevolgd? Waar zou dat toe leiden als de meeste van dat soort banen de komende decennia door de automatisering achterhaald zullen blijken?
Er is uiteraard de dienstensector, waarin 80% van de bevolking van de geavanceerde economieën werkzaam is, en waarbinnen de Indiase outsourcing-sector nog steeds de grootste ter wereld is. Helaas is ook hier de weg voorwaarts allesbehalve helder. Geautomatiseerde belsystemen zijn nu al in de plaats gekomen van een aanzienlijk deel van de mondiale callcentra, en veel routineuze programmeringsbaantjes verliezen ook al snel terrein aan de computers.