GLAND – Het verbruik van zoet water door de mensheid is al lang groter dan de hoeveelheid die wordt aangevuld. Onderzoekers waarschuwen nu dat deze essentiële natuurlijke hulpbron aan het opraken is. Als we deze trend willen omkeren, is investeren in natuurlijke oplossingen onze beste hoop.
Minder dan 1% van al het water op aarde is toegankelijk of bruikbaar zoet water. Het meeste water bevindt zich in binnenlandse wetlands, waaronder rivieren, meren, moerassen, veengebieden en ondergrondse watervoerende lagen. Deze wetlands zijn de wateroogsters, -reinigers en -vasthouders van de natuur. Door regen- en overstromingswater op te vangen, te zuiveren, op te slaan en weer vrij te geven wanneer dat nodig is, maken zij de mondiale watercyclus mogelijk die zorgt voor een constante toevoer.
Wereldwijd zou de volledige integratie van wetlands in de waterplanning en het waterbeheer in alle economische sectoren verreikende voordelen opleveren. Adequate watervoorraden kunnen de economische groei bevorderen, conflicten verminderen en de druk op het milieu verlichten. Maar dat vergt aanzienlijke en langdurige investeringen om aan de stijgende vraag te voldoen.
Het verbruik van zoet water is de afgelopen honderd jaar verzesvoudigd en de vraag blijft stijgen, waarbij landbouw, industrie en energie 90 procent van het totaal voor hun rekening nemen. Tegen 2050 zal ten minste 55 procent meer water nodig zijn om te voldoen aan de vraag als gevolg van economische groei, verstedelijking en een wereldbevolking van bijna tien miljard mensen.
Klimaatverandering is slechts één bedreiging. Ook vervuiling verergert de watercrisis. Onveilig drinkwater is een potentieel fatale realiteit voor mensen over de hele wereld. Vrijwel alle zoetwaterbronnen zijn nu tot op zekere hoogte vervuild; zelfs de besneeuwde top van de Mount Everest is niet gespaard gebleven.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Waarom redden en beschermen we de wetlands dan niet? Hun veelzijdigheid is vooral relevant wanneer men bedenkt dat de watercrisis qua impact in de top vijf van de wereldwijde risicoʼsvan het World Economic Forum staat. Het vermogen van wetlands om boven en onder de grond water op te vangen – en droogtes, overstromingen en de gevolgen van smeltende gletsjers tegen te gaan – is bijzonder belangrijk. En toch, hoewel zij het grootste deel van ons zoet water leveren, is bijna 90 procent van alle wetlands sinds de industriële revolutie verdwenen, en het verlies ervan versnelt in gelijke tred met de mondialisering. Veel overgebleven wetlands worden ernstig bedreigd.
Moerasgebieden zijn bijzonder kwetsbaar omdat zij vaak worden beschouwd als braakland dat moet worden omgevormd voor landbouw en ontwikkeling, of als gebieden waar ziekten heersen en die moeten worden ontgonnen. Deze tendens wijst op een gebrek aan inzicht in de cruciale rol van wetlands, die aan de basis ligt van de watercrisis in de wereld. Om een veilige, zekere en toereikende watervoorziening te waarborgen, moeten we ons concentreren op het verband tussen de menselijke afhankelijkheid van water en wat we met de wetlands doen.
Ja, er zijn andere opties om onze watervoorziening uit te breiden, maar geen daarvan is ideaal. Zeewaterontzilting creëert meer problemen dan dat het oplost. Cloud seeding (het kunstmatig opwekken van regen door wolken met chemicaliën te bewerken) roept verontrustende vragen op. En de massale bouw van wateropvanginstallaties vergt aanzienlijke investeringen en verstoort vaak plaatselijke economieën en levenswijzen. Bovendien kunnen deze opties, in tegenstelling tot wetlands, niet tegelijkertijd zorgen voor voedsel, medicijnen en inkomen voor één op de zeven mensen, een thuis voor ontelbare soorten, of voor matiging van de klimaatverandering.
Aangezien de helft van het mondiale bbp afhankelijk is van ecosysteemdiensten, moet het redden van de wetlands een topprioriteit zijn bij het uitwerken van een groen herstel van de COVID-19-crisis. Chennai’s revitalisering van oude wetlands in India om een nieuwe ʻdag nulʼ te voorkomen – zoals in 2019, toen het water in de stad opraakte – biedt een blauwdruk voor anderen.
Belangrijk is dat we de landbouw, veruit de grootste verbruiker van water, opnieuw bekijken en herzien om meer ʻoogst per druppelʼ te verkrijgen. Aan het bevorderen van intensieve productie die geen rekening houdt met wetlands, waterverontreiniging en biodiversiteit moet snel een einde komen. Het nieuwe Environmental Land Management-initiatief van het Verenigd Koninkrijk is een voorbeeld van een programma dat boeren beloont die waterrentmeesterschap en het behoud van wetlands als pijlers van hun landbeheer zien. Soortgelijke programmaʼs zouden wereldwijd moeten worden ingevoerd.
Ook de industrie moet zich opwerpen als gelijkwaardige partner voor behoud en efficiënt gebruik. Ooit leken de bescherming van ecosystemen en een aantrekkelijk bedrijfsklimaat misschien onverenigbaar. Vandaag hangt het voortbestaan van bedrijven af van een gezonde natuurlijke omgeving. Danone en andere bedrijven zijn zich hiervan bewust en hebben zich verbonden tot waterrentmeesterschap en bescherming van stroomgebieden, terwijl veel bedrijven zich wereldwijd engageren in waterfondsen met meerdere partners, om door middel van duurzaam wetlandbeheer te voorzien in de behoeften die voortvloeien uit de snelle verstedelijking. Dankzij dit soort waterfondsen heeft de rivier de Tans in Nairobi in slechts drie jaar tijd dagelijks 27 miljoen liter water extra gegenereerd.
Landen met watertekorten zoals Zuid-Afrika hoeven niet langer te worden overtuigd. Meer dan de helft van de bevolking van het land en tweederde van de economie wordt ondersteund door slechts een kleine groep wetlands. De beleidsmakers daar weten dat de bescherming van wetlands en de integratie ervan in het waterbeheer van cruciaal belang zijn voor het veiligstellen van de voorraden waarvan de economische ontwikkeling afhankelijk is.
Wetlands zijn de beste oplossingen die de planeet heeft voor het existentiële probleem van de zoetwatervoorziening. We kunnen op aarde genoeg drinkwater hebben, zonder dat we daar buiten de Aarde naar hoeven te zoeken. Het enige dat we moeten doen is de natuurlijke oplossingen die we al hebben beschermen en ze verstandig gebruiken.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Iran’s mass ballistic missile and drone attack on Israel last week raised anew the specter of a widening Middle East war that draws in Iran and its proxies, as well as Western countries like the United States. The urgent need to defuse tensions – starting by ending Israel’s war in Gaza and pursuing a lasting political solution to the Israeli-Palestinian conflict – is obvious, but can it be done?
The most successful development stories almost always involve major shifts in the sources of economic growth, which in turn allow economies to reinvent themselves out of necessity or by design. In China, the interplay of mounting external pressures, lagging household consumption, and falling productivity will increasingly shape China’s policy choices in the years ahead.
explains why the Chinese authorities should switch to a consumption- and productivity-led growth model.
Designing a progressive anti-violence strategy that delivers the safety for which a huge share of Latin Americans crave is perhaps the most difficult challenge facing many of the region’s governments. But it is also the most important.
urge the region’s progressives to start treating security as an essential component of social protection.
GLAND – Het verbruik van zoet water door de mensheid is al lang groter dan de hoeveelheid die wordt aangevuld. Onderzoekers waarschuwen nu dat deze essentiële natuurlijke hulpbron aan het opraken is. Als we deze trend willen omkeren, is investeren in natuurlijke oplossingen onze beste hoop.
Minder dan 1% van al het water op aarde is toegankelijk of bruikbaar zoet water. Het meeste water bevindt zich in binnenlandse wetlands, waaronder rivieren, meren, moerassen, veengebieden en ondergrondse watervoerende lagen. Deze wetlands zijn de wateroogsters, -reinigers en -vasthouders van de natuur. Door regen- en overstromingswater op te vangen, te zuiveren, op te slaan en weer vrij te geven wanneer dat nodig is, maken zij de mondiale watercyclus mogelijk die zorgt voor een constante toevoer.
Wereldwijd zou de volledige integratie van wetlands in de waterplanning en het waterbeheer in alle economische sectoren verreikende voordelen opleveren. Adequate watervoorraden kunnen de economische groei bevorderen, conflicten verminderen en de druk op het milieu verlichten. Maar dat vergt aanzienlijke en langdurige investeringen om aan de stijgende vraag te voldoen.
Het verbruik van zoet water is de afgelopen honderd jaar verzesvoudigd en de vraag blijft stijgen, waarbij landbouw, industrie en energie 90 procent van het totaal voor hun rekening nemen. Tegen 2050 zal ten minste 55 procent meer water nodig zijn om te voldoen aan de vraag als gevolg van economische groei, verstedelijking en een wereldbevolking van bijna tien miljard mensen.
Nu al is er aanzienlijk minder water per persoon dan twee decennia geleden. Als gevolg daarvan hebben ruim drie miljard mensen te kampen met ernstige watertekorten, die vaak gewelddadige conflicten aanwakkeren. Tegen 2050 zal ruim de helft van de wereldbevolking te kampen hebben met waterschaarste; in droge gebieden zal de klimaatverandering de schaarste nog doen toenemen.
Klimaatverandering is slechts één bedreiging. Ook vervuiling verergert de watercrisis. Onveilig drinkwater is een potentieel fatale realiteit voor mensen over de hele wereld. Vrijwel alle zoetwaterbronnen zijn nu tot op zekere hoogte vervuild; zelfs de besneeuwde top van de Mount Everest is niet gespaard gebleven.
Subscribe to PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Waarom redden en beschermen we de wetlands dan niet? Hun veelzijdigheid is vooral relevant wanneer men bedenkt dat de watercrisis qua impact in de top vijf van de wereldwijde risicoʼsvan het World Economic Forum staat. Het vermogen van wetlands om boven en onder de grond water op te vangen – en droogtes, overstromingen en de gevolgen van smeltende gletsjers tegen te gaan – is bijzonder belangrijk. En toch, hoewel zij het grootste deel van ons zoet water leveren, is bijna 90 procent van alle wetlands sinds de industriële revolutie verdwenen, en het verlies ervan versnelt in gelijke tred met de mondialisering. Veel overgebleven wetlands worden ernstig bedreigd.
Moerasgebieden zijn bijzonder kwetsbaar omdat zij vaak worden beschouwd als braakland dat moet worden omgevormd voor landbouw en ontwikkeling, of als gebieden waar ziekten heersen en die moeten worden ontgonnen. Deze tendens wijst op een gebrek aan inzicht in de cruciale rol van wetlands, die aan de basis ligt van de watercrisis in de wereld. Om een veilige, zekere en toereikende watervoorziening te waarborgen, moeten we ons concentreren op het verband tussen de menselijke afhankelijkheid van water en wat we met de wetlands doen.
Ja, er zijn andere opties om onze watervoorziening uit te breiden, maar geen daarvan is ideaal. Zeewaterontzilting creëert meer problemen dan dat het oplost. Cloud seeding (het kunstmatig opwekken van regen door wolken met chemicaliën te bewerken) roept verontrustende vragen op. En de massale bouw van wateropvanginstallaties vergt aanzienlijke investeringen en verstoort vaak plaatselijke economieën en levenswijzen. Bovendien kunnen deze opties, in tegenstelling tot wetlands, niet tegelijkertijd zorgen voor voedsel, medicijnen en inkomen voor één op de zeven mensen, een thuis voor ontelbare soorten, of voor matiging van de klimaatverandering.
Aangezien de helft van het mondiale bbp afhankelijk is van ecosysteemdiensten, moet het redden van de wetlands een topprioriteit zijn bij het uitwerken van een groen herstel van de COVID-19-crisis. Chennai’s revitalisering van oude wetlands in India om een nieuwe ʻdag nulʼ te voorkomen – zoals in 2019, toen het water in de stad opraakte – biedt een blauwdruk voor anderen.
Belangrijk is dat we de landbouw, veruit de grootste verbruiker van water, opnieuw bekijken en herzien om meer ʻoogst per druppelʼ te verkrijgen. Aan het bevorderen van intensieve productie die geen rekening houdt met wetlands, waterverontreiniging en biodiversiteit moet snel een einde komen. Het nieuwe Environmental Land Management-initiatief van het Verenigd Koninkrijk is een voorbeeld van een programma dat boeren beloont die waterrentmeesterschap en het behoud van wetlands als pijlers van hun landbeheer zien. Soortgelijke programmaʼs zouden wereldwijd moeten worden ingevoerd.
Ook de industrie moet zich opwerpen als gelijkwaardige partner voor behoud en efficiënt gebruik. Ooit leken de bescherming van ecosystemen en een aantrekkelijk bedrijfsklimaat misschien onverenigbaar. Vandaag hangt het voortbestaan van bedrijven af van een gezonde natuurlijke omgeving. Danone en andere bedrijven zijn zich hiervan bewust en hebben zich verbonden tot waterrentmeesterschap en bescherming van stroomgebieden, terwijl veel bedrijven zich wereldwijd engageren in waterfondsen met meerdere partners, om door middel van duurzaam wetlandbeheer te voorzien in de behoeften die voortvloeien uit de snelle verstedelijking. Dankzij dit soort waterfondsen heeft de rivier de Tans in Nairobi in slechts drie jaar tijd dagelijks 27 miljoen liter water extra gegenereerd.
Landen met watertekorten zoals Zuid-Afrika hoeven niet langer te worden overtuigd. Meer dan de helft van de bevolking van het land en tweederde van de economie wordt ondersteund door slechts een kleine groep wetlands. De beleidsmakers daar weten dat de bescherming van wetlands en de integratie ervan in het waterbeheer van cruciaal belang zijn voor het veiligstellen van de voorraden waarvan de economische ontwikkeling afhankelijk is.
Wetlands zijn de beste oplossingen die de planeet heeft voor het existentiële probleem van de zoetwatervoorziening. We kunnen op aarde genoeg drinkwater hebben, zonder dat we daar buiten de Aarde naar hoeven te zoeken. Het enige dat we moeten doen is de natuurlijke oplossingen die we al hebben beschermen en ze verstandig gebruiken.
Vertaling: Menno Grootveld