NEW YORK – Traditionele gezondheidszorgsystemen worden geconfronteerd met problemen. In de OESO domineren kostbare ziekenhuizen en klinieken de gezondheidszorgdiensten, en in de Verenigde Staten nemen deze zelfs 97% van de uitgaven aan gezondheidszorg voor hun rekening. Deze systemen hebben het moeilijk in het licht van de bezuinigingen, de publieke vraag naar hogere kwaliteit en de overdreven verwachtingen.
Maar er is een ander systeem, dat alom in praktijk wordt gebracht in armere landen die zich geen westerse ziekenhuizen kunnen veroorloven. Dit systeem is gericht op het bieden van gezondheidszorg via gemeenschapsvoorzieningen. We hebben beide benaderingen nodig; en het is nodig dat ze samenwerken. De groeiende kloof tussen belofte en werkelijkheid van de gezondheidszorg heeft – zowel in de ontwikkelde als in de ontwikkelingslanden – ruimte geschapen voor nieuwe spelers die zich meer bezighouden met sociaal gedrag dan met biologie.
In zijn invloedrijke artikel uit 1996 in de Harvard Business Review heeft W. Brian Arthur de belangrijke verschillen opgesomd tussen een gezondheidszorgsysteem dat wordt gedefinieerd door planning, hiërarchie en controle, en een systeem dat wordt gekenmerkt door observatie, positionering en een platte organisatiestructuur. Het eerste type, zo betoogde hij, houdt zich bezig met materialen, processen en optimalisering. Het is vooral gericht op het verschaffen van toegang tot medische zorg, en heeft doorgaans te kampen met teruglopende opbrengsten.
NEW YORK – Traditionele gezondheidszorgsystemen worden geconfronteerd met problemen. In de OESO domineren kostbare ziekenhuizen en klinieken de gezondheidszorgdiensten, en in de Verenigde Staten nemen deze zelfs 97% van de uitgaven aan gezondheidszorg voor hun rekening. Deze systemen hebben het moeilijk in het licht van de bezuinigingen, de publieke vraag naar hogere kwaliteit en de overdreven verwachtingen.
Maar er is een ander systeem, dat alom in praktijk wordt gebracht in armere landen die zich geen westerse ziekenhuizen kunnen veroorloven. Dit systeem is gericht op het bieden van gezondheidszorg via gemeenschapsvoorzieningen. We hebben beide benaderingen nodig; en het is nodig dat ze samenwerken. De groeiende kloof tussen belofte en werkelijkheid van de gezondheidszorg heeft – zowel in de ontwikkelde als in de ontwikkelingslanden – ruimte geschapen voor nieuwe spelers die zich meer bezighouden met sociaal gedrag dan met biologie.
In zijn invloedrijke artikel uit 1996 in de Harvard Business Review heeft W. Brian Arthur de belangrijke verschillen opgesomd tussen een gezondheidszorgsysteem dat wordt gedefinieerd door planning, hiërarchie en controle, en een systeem dat wordt gekenmerkt door observatie, positionering en een platte organisatiestructuur. Het eerste type, zo betoogde hij, houdt zich bezig met materialen, processen en optimalisering. Het is vooral gericht op het verschaffen van toegang tot medische zorg, en heeft doorgaans te kampen met teruglopende opbrengsten.