trump Alex Wong/Getty Images

Is het “populistische” tij over zijn hoogtepunt heen?

STANFORD – De disfunctionele politiek van de Brexit in het Verenigd Koninkrijk, en de reactie tijdens de tussentijdse Congres-verkiezingen tegen president Donald Trump in de Verenigde Staten, zijn aanleiding voor een herinterpretatie van het populistische tij dat de democratieën van de wereld de afgelopen jaren lijkt te hebben overspoeld. Feitelijk is zo'n herinterpretatie al een tijdje hard nodig.

Populisme is een dubbelzinnige term die wordt gebruikt voor veel verschillende soorten politieke partijen en bewegingen, maar de gemeenschappelijke noemer is haat jegens machtige elites. Bij de presidentsverkiezingen van 2016 ervoeren beide grote Amerikaanse politieke partijen populistische reacties op mondialiserings- en handelsovereenkomsten. Sommige waarnemers schreven de verkiezing van Trump zelfs toe aan de liberale internationale orde van de afgelopen zeventig jaar. Maar die analyse is te simpel. De uitslag werd door vele factoren bepaald, en het buitenlands beleid was daarvan niet de belangrijkste.

Het populisme is niet nieuw en zo Amerikaans als appeltaart. Sommige populistische reacties – bijvoorbeeld het presidentschap van Andrew Jacksom in de jaren dertig van de negentiende eeuw of het Progressieve Tijdperk aan het begin van de twintigste – hebben geleid tot hervormingen die de democratie hebben versterkt. Andere, zoals de tegen immigratie en tegen katholieken gerichte Know-Nothing Party in de jaren vijftig van de negentiende eeuw, of Senator Joe McCarthy en Gouverneur George Wallace in de jaren vijftig en zestig van de twintigste, hebben xenofobie en uitsluiting benadrukt. De recente golf Amerikaans populisme omvat beide stromingen.

https://prosyn.org/8ZO62FYnl