LONDEN – Nu de klimaatverandering versnelt en de gevolgen ervan andere geopolitieke en ontwikkelingscrises verergeren, is de rol van de milieubescherming bij het behoud en verbeteren van het menselijk welzijn maar al te duidelijk geworden. Dit inzicht ligt ten grondslag aan het concept van de “planetaire gezondheid,” dat de nadruk legt op de gezondheid van de menselijke beschaving en de conditie van de natuurlijke systemen waarvan zij afhankelijk is.
De logica achter het concept is eenvoudig: als we willen proberen een betere gezondheidszorg te verwezenlijken voor een groeiende bevolking, zonder oog te hebben voor de gezondheid en veiligheid van onze natuurlijke hulpbronnen, zullen we niet alleen moeite hebben nieuwe stappen te zetten; we zullen de al gemaakte vooruitgang teniet doen. Waar de zaken ingewikkeld worden is bij de toepassing van dit concept, vooral als we het hebben over het verband tussen waterdiensten, gezondheid en de integriteit van het ecosysteem.
Sinds op z'n minst 1854, toen John Snow ontdekte dat cholera zich verspreidde via besmette waterreservoirs in centraal Londen, hebben mensen begrepen dat verontreinigd water slecht is voor onze gezondheid. De achteruitgang van ecosystemen met zoet water zorgt dikwijls voor ziekten, terwijl de bescherming of versterking van dergelijke ecosytemen de gezondheidsresultaten juist verbetert.
LONDEN – Nu de klimaatverandering versnelt en de gevolgen ervan andere geopolitieke en ontwikkelingscrises verergeren, is de rol van de milieubescherming bij het behoud en verbeteren van het menselijk welzijn maar al te duidelijk geworden. Dit inzicht ligt ten grondslag aan het concept van de “planetaire gezondheid,” dat de nadruk legt op de gezondheid van de menselijke beschaving en de conditie van de natuurlijke systemen waarvan zij afhankelijk is.
De logica achter het concept is eenvoudig: als we willen proberen een betere gezondheidszorg te verwezenlijken voor een groeiende bevolking, zonder oog te hebben voor de gezondheid en veiligheid van onze natuurlijke hulpbronnen, zullen we niet alleen moeite hebben nieuwe stappen te zetten; we zullen de al gemaakte vooruitgang teniet doen. Waar de zaken ingewikkeld worden is bij de toepassing van dit concept, vooral als we het hebben over het verband tussen waterdiensten, gezondheid en de integriteit van het ecosysteem.
Sinds op z'n minst 1854, toen John Snow ontdekte dat cholera zich verspreidde via besmette waterreservoirs in centraal Londen, hebben mensen begrepen dat verontreinigd water slecht is voor onze gezondheid. De achteruitgang van ecosystemen met zoet water zorgt dikwijls voor ziekten, terwijl de bescherming of versterking van dergelijke ecosytemen de gezondheidsresultaten juist verbetert.