LONDEN – In 2000 hebben de Verenigde Naties de Millennium Development Goals (MDGs, Millennium Ontwikkelingsdoelen) afgekondigd om vooruitgang te boeken op het gebied van belangrijke ontwikkelingsdoeleinden, zoals het terugdringen van de armoede, het bevorderen van de gelijke behandeling van mannen en vrouwen, en het beteugelen van ziektes. Maar de architecten van de MDGs hebben één cruciale kwestie over het hoofd gezien: migratie. Gelukkig lijkt het erop dat de wereldleiders niet dezelfde fout zullen maken met de ontwikkelingsagenda van na 2015.
Alleen al de omvang van de bedragen die migranten jaarlijks naar hun land van herkomst sturen zou moeten volstaan om de wereld ervan te overtuigen dat migratie een prominente plek verdient in de agenda van na 2015. Vorig jaar stuurden migranten uit ontwikkelingslanden naar schatting $414 mrd naar hun families – drie maal het totaal van de officiële ontwikkelingshulp. Ruim een miljard mensen is afhankelijk van dergelijke gelden voor de financiering van onderwijs, gezondheidszorg, drinkwater en sanitaire voorzieningen. En alsof dat nog niet genoeg is, brengen deze overboekingen belangrijke macro-economische voordelen met zich mee, die landen in staat stellen hun essentiële importen te betalen, toegang te verkrijgen tot particuliere kapitaalmarkten en in aanmerking te komen voor lagere rentes op hun staatsschulden.
Maar een groot deel van de voordelen van de migratie wordt verkwist. Financiële tussenpersonen romen gemiddeld 9% van de overboekingen af, voor een geschat totaal van $49 mrd aan migrantenverdiensten vorig jaar. Roofzuchtige ronselaars, die dikwijls een derde van het salaris van een migrant achterhouden, steken nog eens miljarden in hun zak. Bovendien eisen smokkel, illegale handel, uitbuiting en discriminatie een niet in cijfers uit te drukken menselijke tol.
LONDEN – In 2000 hebben de Verenigde Naties de Millennium Development Goals (MDGs, Millennium Ontwikkelingsdoelen) afgekondigd om vooruitgang te boeken op het gebied van belangrijke ontwikkelingsdoeleinden, zoals het terugdringen van de armoede, het bevorderen van de gelijke behandeling van mannen en vrouwen, en het beteugelen van ziektes. Maar de architecten van de MDGs hebben één cruciale kwestie over het hoofd gezien: migratie. Gelukkig lijkt het erop dat de wereldleiders niet dezelfde fout zullen maken met de ontwikkelingsagenda van na 2015.
Alleen al de omvang van de bedragen die migranten jaarlijks naar hun land van herkomst sturen zou moeten volstaan om de wereld ervan te overtuigen dat migratie een prominente plek verdient in de agenda van na 2015. Vorig jaar stuurden migranten uit ontwikkelingslanden naar schatting $414 mrd naar hun families – drie maal het totaal van de officiële ontwikkelingshulp. Ruim een miljard mensen is afhankelijk van dergelijke gelden voor de financiering van onderwijs, gezondheidszorg, drinkwater en sanitaire voorzieningen. En alsof dat nog niet genoeg is, brengen deze overboekingen belangrijke macro-economische voordelen met zich mee, die landen in staat stellen hun essentiële importen te betalen, toegang te verkrijgen tot particuliere kapitaalmarkten en in aanmerking te komen voor lagere rentes op hun staatsschulden.
Maar een groot deel van de voordelen van de migratie wordt verkwist. Financiële tussenpersonen romen gemiddeld 9% van de overboekingen af, voor een geschat totaal van $49 mrd aan migrantenverdiensten vorig jaar. Roofzuchtige ronselaars, die dikwijls een derde van het salaris van een migrant achterhouden, steken nog eens miljarden in hun zak. Bovendien eisen smokkel, illegale handel, uitbuiting en discriminatie een niet in cijfers uit te drukken menselijke tol.