BOGOTÁ – Net zoals de ene generatie plaats maakt voor de volgende, worden mondiale problemen vervangen door een nieuwe reeks. De COVID-19-pandemie – en het risico dat er elk moment andere gevaarlijke nieuwe virussen kunnen opduiken – is lang niet het enige voorbeeld. Extreme weersverschijnselen als gevolg van de klimaatverandering hebben catastrofale gevolgen. Informatietechnologie en data worden soms kwaadwillig gebruikt, of voor cyberoorlogsvoering. Zelfs de huidige stijgende voedselprijzen en de toenemende honger in de wereld kunnen worden herleid tot een gebrek aan verspreiding van open-source technologieën.
We lijken te leven in een permanente staat van gevaar. Crises zijn niet langer geïsoleerde gebeurtenissen die slechts enkelen treffen. Ze komen veel vaker voor, zijn multidimensionaal en onderling afhankelijk, en kunnen, omdat ze nationale grenzen overstijgen, iedereen tegelijkertijd treffen. Bovendien zijn er zoveel externe factoren mee gemoeid dat zowel de markten als de nationale regeringen onvoldoende worden gestimuleerd om deze problemen op te lossen.
Oplossingen voor deze problemen hangen af van de beschikbaarheid van mondiale collectieve voorzieningen, maar het huidige internationale systeem is niet in staat die in voldoende mate te leveren. Er zijn bijvoorbeeld grote gecoördineerde investeringen nodig in de paraatheid voor en de reactie op een pandemie, of om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen (een mondiaal publiek kwaad), omdat de crises van vandaag door geen enkel land afzonderlijk kunnen worden opgelost, laat staan dat nieuwe crises kunnen worden voorkomen.
BOGOTÁ – Net zoals de ene generatie plaats maakt voor de volgende, worden mondiale problemen vervangen door een nieuwe reeks. De COVID-19-pandemie – en het risico dat er elk moment andere gevaarlijke nieuwe virussen kunnen opduiken – is lang niet het enige voorbeeld. Extreme weersverschijnselen als gevolg van de klimaatverandering hebben catastrofale gevolgen. Informatietechnologie en data worden soms kwaadwillig gebruikt, of voor cyberoorlogsvoering. Zelfs de huidige stijgende voedselprijzen en de toenemende honger in de wereld kunnen worden herleid tot een gebrek aan verspreiding van open-source technologieën.
We lijken te leven in een permanente staat van gevaar. Crises zijn niet langer geïsoleerde gebeurtenissen die slechts enkelen treffen. Ze komen veel vaker voor, zijn multidimensionaal en onderling afhankelijk, en kunnen, omdat ze nationale grenzen overstijgen, iedereen tegelijkertijd treffen. Bovendien zijn er zoveel externe factoren mee gemoeid dat zowel de markten als de nationale regeringen onvoldoende worden gestimuleerd om deze problemen op te lossen.
Oplossingen voor deze problemen hangen af van de beschikbaarheid van mondiale collectieve voorzieningen, maar het huidige internationale systeem is niet in staat die in voldoende mate te leveren. Er zijn bijvoorbeeld grote gecoördineerde investeringen nodig in de paraatheid voor en de reactie op een pandemie, of om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen (een mondiaal publiek kwaad), omdat de crises van vandaag door geen enkel land afzonderlijk kunnen worden opgelost, laat staan dat nieuwe crises kunnen worden voorkomen.