BERKELEY – Ik kreeg onlangs een e-mailtje van mijn vriend Mark Thoma van de Universiteit van Oregon, waarin hij vroeg of ik ook een toename van de commentaren had waargenomen waarin wordt gesuggereerd dat een recessie een goede en gezonde loutering is voor de economie (of iets in die zin). In feite heb ik ook gezien dat steeds meer commentatoren van mening zijn dat “recessies, hoe pijnlijk ze ook mogen zijn, een noodzakelijke voorwaarde voor nieuwe groei vormen.” Daar ben ik nogal door verrast.
Natuurlijk was het niet ongebruikelijk dat commentatoren een “noodzakelijke” recessie bepleitten vóórdat de grote recessie in 2008-2010 toesloeg. Maar ik had verondersteld dat deze bewering inmiddels wel morsdood zou zijn. Wie zou in 2019 nu nog met een strak gezicht kunnen zeggen dat een recessie en hoge werkloosheid bij een lage inflatie iets goeds zou zijn?
Blijkbaar heb ik dat toch verkeerd ingeschat. Het betoog blijkt een voorbeeld te zijn van wat Nobelprijswinnaar Paul Krugman een “zombie-idee” noemt … “dat al lang geleden ter ziele had moeten gaan, op grond van het beschikbare bewijsmateriaal of de logica, maar niettemin blijft voortstrompelen om de hersenen van mensen op te eten.” Degenen die beweren dat zij recessies verwelkomen hebben duidelijk nooit naar de data gekeken. Als ze dat wel hadden gedaan, zouden ze begrepen hebben dat weldadige structurele veranderingen in de economie zich tijdens bloeiperioden voordoen, en niet tijdens recessies.
BERKELEY – Ik kreeg onlangs een e-mailtje van mijn vriend Mark Thoma van de Universiteit van Oregon, waarin hij vroeg of ik ook een toename van de commentaren had waargenomen waarin wordt gesuggereerd dat een recessie een goede en gezonde loutering is voor de economie (of iets in die zin). In feite heb ik ook gezien dat steeds meer commentatoren van mening zijn dat “recessies, hoe pijnlijk ze ook mogen zijn, een noodzakelijke voorwaarde voor nieuwe groei vormen.” Daar ben ik nogal door verrast.
Natuurlijk was het niet ongebruikelijk dat commentatoren een “noodzakelijke” recessie bepleitten vóórdat de grote recessie in 2008-2010 toesloeg. Maar ik had verondersteld dat deze bewering inmiddels wel morsdood zou zijn. Wie zou in 2019 nu nog met een strak gezicht kunnen zeggen dat een recessie en hoge werkloosheid bij een lage inflatie iets goeds zou zijn?
Blijkbaar heb ik dat toch verkeerd ingeschat. Het betoog blijkt een voorbeeld te zijn van wat Nobelprijswinnaar Paul Krugman een “zombie-idee” noemt … “dat al lang geleden ter ziele had moeten gaan, op grond van het beschikbare bewijsmateriaal of de logica, maar niettemin blijft voortstrompelen om de hersenen van mensen op te eten.” Degenen die beweren dat zij recessies verwelkomen hebben duidelijk nooit naar de data gekeken. Als ze dat wel hadden gedaan, zouden ze begrepen hebben dat weldadige structurele veranderingen in de economie zich tijdens bloeiperioden voordoen, en niet tijdens recessies.