GUILDFORD – Islamitische regeringen weten heel goed dat de economische groei, militaire macht en nationale veiligheid enorm veel baat hebben bij technologische vooruitgang. Veel regeringen hebben de financiering van wetenschap en onderwijs de afgelopen jaren dan ook scherp opgetrokken. En toch lijkt de islamitische wereld er in de ogen van velen – vooral in het Westen – nog steeds de voorkeur aan te geven niets te maken te hebben met de moderne wetenschap.
Deze sceptici zitten er niet helemaal naast. Landen met een islamitische meerderheid geven gemiddeld nog geen 0,5% van hun bbp uit aan onderzoek en ontwikkeling, tegen vijf maal dat bedrag in de geavanceerde economieën. Er zijn in die landen op iedere duizend inwoners ook minder dan tien wetenschappers, ingenieurs en technici, tegen een mondiaal gemiddelde van 40 – of zelfs 140 in de ontwikkelde landen. Maar ook deze cijfers vormen een vertekening van het echte probleem, dat minder gaat over het uitgeven van geld of het in dienst hebben van onderzoekers dan over de fundamentele kwaliteit van de geproduceerde wetenschap.
Eerlijk gezegd moet je ook weer niet al te snel zijn met het uiten van kritiek op de islamitische landen; zelfs in het zogenaamd “verlichte” Westen beschouwt een alarmerend groot deel van de bevolking de wetenschap met achterdocht of angst. Maar toch stuit de wetenschap in veel delen van de islamitische wereld op een uniek probleem; zij wordt daar gezien als een seculier – zo niet atheïstisch – westers product.
GUILDFORD – Islamitische regeringen weten heel goed dat de economische groei, militaire macht en nationale veiligheid enorm veel baat hebben bij technologische vooruitgang. Veel regeringen hebben de financiering van wetenschap en onderwijs de afgelopen jaren dan ook scherp opgetrokken. En toch lijkt de islamitische wereld er in de ogen van velen – vooral in het Westen – nog steeds de voorkeur aan te geven niets te maken te hebben met de moderne wetenschap.
Deze sceptici zitten er niet helemaal naast. Landen met een islamitische meerderheid geven gemiddeld nog geen 0,5% van hun bbp uit aan onderzoek en ontwikkeling, tegen vijf maal dat bedrag in de geavanceerde economieën. Er zijn in die landen op iedere duizend inwoners ook minder dan tien wetenschappers, ingenieurs en technici, tegen een mondiaal gemiddelde van 40 – of zelfs 140 in de ontwikkelde landen. Maar ook deze cijfers vormen een vertekening van het echte probleem, dat minder gaat over het uitgeven van geld of het in dienst hebben van onderzoekers dan over de fundamentele kwaliteit van de geproduceerde wetenschap.
Eerlijk gezegd moet je ook weer niet al te snel zijn met het uiten van kritiek op de islamitische landen; zelfs in het zogenaamd “verlichte” Westen beschouwt een alarmerend groot deel van de bevolking de wetenschap met achterdocht of angst. Maar toch stuit de wetenschap in veel delen van de islamitische wereld op een uniek probleem; zij wordt daar gezien als een seculier – zo niet atheïstisch – westers product.