CAMBRIDGE – Massale budgettaire en monetaire stimuleringsprogrammaʼs in de Verenigde Staten en andere geavanceerde economieën wakkeren het debat aan over de vraag of een hogere inflatie nabij is. De rente op Amerikaanse staatsobligaties met een looptijd van tien jaar en de hypotheekrente zijn al aan het stijgen, in de verwachting dat de Amerikaanse Federal Reserve – de feitelijke mondiale centrale bank – gedwongen zal worden de rente te verhogen, waardoor de zeepbellen op het gebied van de huizenprijzen en de aandelenkoersen overal ter wereld mogelijk zullen barsten. Maar hoewel de markten de inflatierisicoʼs op de korte termijn voor 2021 waarschijnlijk overschatten, beseffen ze nog niet ten volle wat de gevaren op de langere termijn zijn.
Voor alle duidelijkheid: er is nu en in de nabije toekomst ondubbelzinnig grote macro-economische steun nodig. De door de pandemie veroorzaakte recessie is erger dan de wereldwijde financiële crisis van 2008, en delen van de Amerikaanse economie verkeren nog steeds in miserabele omstandigheden. Ondanks veelbelovende ontwikkelingen op vaccingebied in de strijd tegen het coronavirus, kan de situatie nog verder verslechteren.
Tegen deze achtergrond kan het reële inflatierisico werkelijkheid worden, als zowel de onafhankelijkheid van de centrale banken als de mondialisering uit de gratie raken. Op de korte termijn maken beleidsmakers zich terecht zorgen dat, als de economie blijft aantrekken, de stimuleringsmaatregelen en het spaargeld van de consument een explosie van de vraag zullen veroorzaken. Maar dit zal waarschijnlijk niet van de ene dag op de andere tot een inflatie-explosie leiden, vooral omdat de prijsgroei in moderne geavanceerde economieën een zeer traag bewegende variabele is. Zelfs toen de inflatie in de jaren zeventig in veel rijke landen de dubbele cijfers bereikte (en in het Verenigd Koninkrijk en Japan opliep tot boven de 20 procent), duurde het vele jaren voordat de inflatie op stoom was gekomen.
CAMBRIDGE – Massale budgettaire en monetaire stimuleringsprogrammaʼs in de Verenigde Staten en andere geavanceerde economieën wakkeren het debat aan over de vraag of een hogere inflatie nabij is. De rente op Amerikaanse staatsobligaties met een looptijd van tien jaar en de hypotheekrente zijn al aan het stijgen, in de verwachting dat de Amerikaanse Federal Reserve – de feitelijke mondiale centrale bank – gedwongen zal worden de rente te verhogen, waardoor de zeepbellen op het gebied van de huizenprijzen en de aandelenkoersen overal ter wereld mogelijk zullen barsten. Maar hoewel de markten de inflatierisicoʼs op de korte termijn voor 2021 waarschijnlijk overschatten, beseffen ze nog niet ten volle wat de gevaren op de langere termijn zijn.
Voor alle duidelijkheid: er is nu en in de nabije toekomst ondubbelzinnig grote macro-economische steun nodig. De door de pandemie veroorzaakte recessie is erger dan de wereldwijde financiële crisis van 2008, en delen van de Amerikaanse economie verkeren nog steeds in miserabele omstandigheden. Ondanks veelbelovende ontwikkelingen op vaccingebied in de strijd tegen het coronavirus, kan de situatie nog verder verslechteren.
Tegen deze achtergrond kan het reële inflatierisico werkelijkheid worden, als zowel de onafhankelijkheid van de centrale banken als de mondialisering uit de gratie raken. Op de korte termijn maken beleidsmakers zich terecht zorgen dat, als de economie blijft aantrekken, de stimuleringsmaatregelen en het spaargeld van de consument een explosie van de vraag zullen veroorzaken. Maar dit zal waarschijnlijk niet van de ene dag op de andere tot een inflatie-explosie leiden, vooral omdat de prijsgroei in moderne geavanceerde economieën een zeer traag bewegende variabele is. Zelfs toen de inflatie in de jaren zeventig in veel rijke landen de dubbele cijfers bereikte (en in het Verenigd Koninkrijk en Japan opliep tot boven de 20 procent), duurde het vele jaren voordat de inflatie op stoom was gekomen.