CAMBRIDGE – Het nieuwste verzuim van Argentinië om aan zijn betalingsverplichtingen te voldoen werpt verontrustende vragen op voor beleidsmakers. Het klopt dat de periodieke schuldencrises van het land vaak resultaat zijn van zelfdestructief macro-economisch beleid. Maar deze keer wordt het in gebreke blijven veroorzaakt door een aanzienlijke verschuiving in het internationale regime voor staatsschulden.
Deze verschuiving bevoordeelt onbuigzame schuldeisers met obligaties die onder het Amerikaanse recht vallen. Nu de groei van de opkomende markten vertraagt en de externe schulden stijgen zijn nieuwe wettelijke interpretaties die toekomstige afschrijvingen en herstructureringen van schulden moeilijker maken geen goed teken voor de mondiale financiële stabiliteit.
Er zijn geen helden in dit verhaal, zeker niet de Argentijnse beleidsmakers, die tien jaar geleden unilateraal probeerden een enorme algemene vermindering van de schulden aan buitenlandse obligatiehouders te forceren. De economen die de ‘Buenos Aires Consensus’ bewierookten als de nieuwe manier om een economie te runnen komen er achteraf gezien ook niet best vanaf. Het Internationaal Monetair Fonds heeft allang erkend dat het een lening teveel gedaan heeft om de onhoudbare koppeling van Argentinië aan de dollar te redden toen deze in 2001 instortte.
CAMBRIDGE – Het nieuwste verzuim van Argentinië om aan zijn betalingsverplichtingen te voldoen werpt verontrustende vragen op voor beleidsmakers. Het klopt dat de periodieke schuldencrises van het land vaak resultaat zijn van zelfdestructief macro-economisch beleid. Maar deze keer wordt het in gebreke blijven veroorzaakt door een aanzienlijke verschuiving in het internationale regime voor staatsschulden.
Deze verschuiving bevoordeelt onbuigzame schuldeisers met obligaties die onder het Amerikaanse recht vallen. Nu de groei van de opkomende markten vertraagt en de externe schulden stijgen zijn nieuwe wettelijke interpretaties die toekomstige afschrijvingen en herstructureringen van schulden moeilijker maken geen goed teken voor de mondiale financiële stabiliteit.
Er zijn geen helden in dit verhaal, zeker niet de Argentijnse beleidsmakers, die tien jaar geleden unilateraal probeerden een enorme algemene vermindering van de schulden aan buitenlandse obligatiehouders te forceren. De economen die de ‘Buenos Aires Consensus’ bewierookten als de nieuwe manier om een economie te runnen komen er achteraf gezien ook niet best vanaf. Het Internationaal Monetair Fonds heeft allang erkend dat het een lening teveel gedaan heeft om de onhoudbare koppeling van Argentinië aan de dollar te redden toen deze in 2001 instortte.