PARIJS – Aan het eind van de negentiende eeuw voerde het Britse Imperium een beleid van 'splendid isolation'. Hierin werd de vastberadenheid van de Britse leiders uitgedrukt om zich verre te houden van internationale verplichtingen. Dankzij de kracht van zijn economie en de superioriteit van zijn marine kon het Verenigd Koninkrijk zich ervoor hoeden in andermans zaken betrokken te raken.
Zoals uit recente gebeurtenissen blijkt is een dergelijk soort isolement vandaag de dag maar al te vaak een vergissing, een onbenijdenswaardige toestand, voortvloeiend uit falend beleid. Het opduiken van Cuba uit tientallen jaren van gedwongen isolement is een overwinning voor de eilandstaat, terwijl de pariastatus van Noord-Korea dat land aan de rand van de ondergang heeft gebracht. Op dezelfde manier dreigen het controversiële beleid en de omstreden diplomatie van Israel de Joodse staat in een ongekend isoment te doen belanden. En het naar binnen gekeerde beleid van Rusland enTurkije, dat grotendeels wordt bepaald door het ego van de leider, zal waarschijnlijk louter schade aanrichten.
Door hun betrekkingen te normaliseren hebben Cuba en de Verenigde Staten de overwinning weggesleept voor de poorten van een dubbele nederlaag: het mislukken van het embargo en het falen van de Cubaanse economie. Door de in december gesloten deal kan de Cubaanse president Raúl Castro succes claimen bij het herstel van de banden zonder belangrijke politieke concessies te hoeven doen. Voor de Amerikaanse president Barack Obama is de doorbraak een kans de nalatenschap van zijn 'transformatieve' presidentschap te verstevigen, naar analogie van zijn voorbeelden Abraham Lincoln en Franklin D. Roosevelt – ook al lijkt hij, door een einde te maken aan bijna zestig jaar mislukt beleid, veel meer op Richard Nixon, die het initiatief nam tot het maken van een opening naar China.
PARIJS – Aan het eind van de negentiende eeuw voerde het Britse Imperium een beleid van 'splendid isolation'. Hierin werd de vastberadenheid van de Britse leiders uitgedrukt om zich verre te houden van internationale verplichtingen. Dankzij de kracht van zijn economie en de superioriteit van zijn marine kon het Verenigd Koninkrijk zich ervoor hoeden in andermans zaken betrokken te raken.
Zoals uit recente gebeurtenissen blijkt is een dergelijk soort isolement vandaag de dag maar al te vaak een vergissing, een onbenijdenswaardige toestand, voortvloeiend uit falend beleid. Het opduiken van Cuba uit tientallen jaren van gedwongen isolement is een overwinning voor de eilandstaat, terwijl de pariastatus van Noord-Korea dat land aan de rand van de ondergang heeft gebracht. Op dezelfde manier dreigen het controversiële beleid en de omstreden diplomatie van Israel de Joodse staat in een ongekend isoment te doen belanden. En het naar binnen gekeerde beleid van Rusland enTurkije, dat grotendeels wordt bepaald door het ego van de leider, zal waarschijnlijk louter schade aanrichten.
Door hun betrekkingen te normaliseren hebben Cuba en de Verenigde Staten de overwinning weggesleept voor de poorten van een dubbele nederlaag: het mislukken van het embargo en het falen van de Cubaanse economie. Door de in december gesloten deal kan de Cubaanse president Raúl Castro succes claimen bij het herstel van de banden zonder belangrijke politieke concessies te hoeven doen. Voor de Amerikaanse president Barack Obama is de doorbraak een kans de nalatenschap van zijn 'transformatieve' presidentschap te verstevigen, naar analogie van zijn voorbeelden Abraham Lincoln en Franklin D. Roosevelt – ook al lijkt hij, door een einde te maken aan bijna zestig jaar mislukt beleid, veel meer op Richard Nixon, die het initiatief nam tot het maken van een opening naar China.