STOCKHOLM – Langzaam maar zeker naderen de besprekingen tussen Iran en de internationale gemeenschap over het nucleaire programma van het land het punt waarop er knopen moeten worden doorgehakt. Maar nog belangrijker is dat de uitkomst een keerpunt kan zijn voor het bredere – en nog steeds uiterst instabiele – Midden-Oosten.
De toenadering tussen Iran en zijn onderhandelingspartners over de belangrijke nucleaire kwestie is duidelijk. Niemand gelooft op dit moment serieus dat Iran er een actief programma op na houdt voor de ontwikkeling van kernwapens, maar niet lang geleden was het bijna conventionele wijsheid dat het land op het punt stond ze te krijgen.
Nu ligt de nadruk erop dat ervoor moet worden gezorgd dat Iran zeker nog een jaar nodig zal hebben om een kernwapen te maken, mocht het land daar ooit toe besluiten. Maar dit idee is twijfelachtig. Als het vertrouwen zou verdwijnen en het Iraanse regime zou besluiten alle relevante internationale overeenkomsten op te zeggen, is het zeer waarschijnlijk dat het een kernwapen zal krijgen, zelfs als het land herhaaldelijk zou worden gebombardeerd. De strategische nadruk op die voorbereidingstijd van een jaar is dus misplaatst.
STOCKHOLM – Langzaam maar zeker naderen de besprekingen tussen Iran en de internationale gemeenschap over het nucleaire programma van het land het punt waarop er knopen moeten worden doorgehakt. Maar nog belangrijker is dat de uitkomst een keerpunt kan zijn voor het bredere – en nog steeds uiterst instabiele – Midden-Oosten.
De toenadering tussen Iran en zijn onderhandelingspartners over de belangrijke nucleaire kwestie is duidelijk. Niemand gelooft op dit moment serieus dat Iran er een actief programma op na houdt voor de ontwikkeling van kernwapens, maar niet lang geleden was het bijna conventionele wijsheid dat het land op het punt stond ze te krijgen.
Nu ligt de nadruk erop dat ervoor moet worden gezorgd dat Iran zeker nog een jaar nodig zal hebben om een kernwapen te maken, mocht het land daar ooit toe besluiten. Maar dit idee is twijfelachtig. Als het vertrouwen zou verdwijnen en het Iraanse regime zou besluiten alle relevante internationale overeenkomsten op te zeggen, is het zeer waarschijnlijk dat het een kernwapen zal krijgen, zelfs als het land herhaaldelijk zou worden gebombardeerd. De strategische nadruk op die voorbereidingstijd van een jaar is dus misplaatst.