Kunnen investeringen té efficiënt zijn?

CAMBRIDGE – In 1831, toen Charles Darwin aan boord ging van The Beagle voor zijn vijf jaar durende expeditie, werd voor het navigeren gebruik gemaakt van chronometers, die de exacte tijd weergaven op een referentielocatie (meestal de thuishaven). Als die tijd werd vergeleken met de lokale zonnetijd, kon de plaatselijke lengtegraad worden vastgesteld. Om precisie te garanderen – de golfslag beïnvloedde het bijhouden van de tijd – had een schip op z'n minst drie chronometers nodig. The Beagle had er 22.

Net als de 19e-eeuwse reiziger stelt de moderne ingenieur prijs op overmaat, in de vorm van back-up- en failsafe-mechanismen (de meesten zouden een drievoudige voorziening doorgaans toereikend achten). Economen geven echter de voorkeur aan efficiency boven overmaat – een benadering die ondanks duidelijke voordelen ook zo haar tekortkomingen heeft.

Eerlijk gezegd zou het een karikatuur zijn om te zeggen dat het economen het altijd te min vinden om voor backups te zorgen in cruciale systemen die kunnen vastlopen. Maar als het op investeringsbeslissingen aankomt, richten economen zich op het meest efficiënte gebruik van hulpbronnen, zoals weerspiegeld in de kosten-batenanalyse.