NEW YORK – De wereld heeft een paar indrukwekkende stappen gezet op weg naar het terugdringen van de extreme armoede, maar die vooruitgang heeft de afgelopen jaren aanzienlijke vertraging opgelopen. Het probleem is duidelijk: als we de extreme armoede willen elimineren moeten we ook de ongelijkheid aanpakken.
Het goede nieuws is dat sinds 1990 de ongelijkheid tussen alle mensen wereldwijd is afgenomen, wat de vermindering van de armoede weerspiegelt. Het slechte nieuws is dat de ongelijkheid binnen landen is gestegen. In vergelijking met 25 jaar geleden is het veel waarschijnlijker geworden dat de gemiddelde persoon vandaag de dag leeft in een economie met hogere ongelijkheid. En ook afgezien van inkomen en rijkdom zijn er nog steeds grote verschillen – tussen en binnen landen – op het gebied van voedsel en voeding, gezondheidszorg, onderwijs, grondbezit, schoon water en andere zaken die van cruciaal belang zijn voor een vol en waardig leven.
Ongelijkheid is niet onvermjdelijk, maar vooral een politieke keuze. Regeringen die de verschillen qua inkomen en rijkdom willen terugdringen, en de levensomstandigheden en de kansen van de allerarmsten willen verbeteren hebben zich daarvoor ingespannen en ook enige vooruitgang geboekt. Sinds 2015 hebben de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties – en met name Doelstelling 10 – ongekende aandacht voor dit probleem gegenereerd.
NEW YORK – De wereld heeft een paar indrukwekkende stappen gezet op weg naar het terugdringen van de extreme armoede, maar die vooruitgang heeft de afgelopen jaren aanzienlijke vertraging opgelopen. Het probleem is duidelijk: als we de extreme armoede willen elimineren moeten we ook de ongelijkheid aanpakken.
Het goede nieuws is dat sinds 1990 de ongelijkheid tussen alle mensen wereldwijd is afgenomen, wat de vermindering van de armoede weerspiegelt. Het slechte nieuws is dat de ongelijkheid binnen landen is gestegen. In vergelijking met 25 jaar geleden is het veel waarschijnlijker geworden dat de gemiddelde persoon vandaag de dag leeft in een economie met hogere ongelijkheid. En ook afgezien van inkomen en rijkdom zijn er nog steeds grote verschillen – tussen en binnen landen – op het gebied van voedsel en voeding, gezondheidszorg, onderwijs, grondbezit, schoon water en andere zaken die van cruciaal belang zijn voor een vol en waardig leven.
Ongelijkheid is niet onvermjdelijk, maar vooral een politieke keuze. Regeringen die de verschillen qua inkomen en rijkdom willen terugdringen, en de levensomstandigheden en de kansen van de allerarmsten willen verbeteren hebben zich daarvoor ingespannen en ook enige vooruitgang geboekt. Sinds 2015 hebben de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties – en met name Doelstelling 10 – ongekende aandacht voor dit probleem gegenereerd.