BERLIJN – De Europese Unie is sinds 2008, toen de wereldwijde financiële crisis losbarstte, geconfronteerd met een opeenvolging van crises: de escalerende Griekse crisis, het Russische revanchisme in Oekraïne, en de vluchtelingencrisis rond de Middellandse Zee (die onlosmakelijk verbonden is met de regionale crisis in het Midden-Oosten en de verschillende oorlogen in Afrika). Deze crises hebben de macht en instituties van de EU tot aan hun limieten – en hier ver voorbij - beproeft, wat de reden is dat het Europese antwoord zo beschamend zwak is geweest.
In het gezicht van de huidige dreigingen zet de ineffectiviteit van de bestaande instituties en structuren nu de legitimiteit van de hele EU op het spel, omdat de Europese burgers om oplossingen vragen waar de EU duidelijk niet in kan, en gedeeltelijk niet in wil, voorzien. Een consequentie hiervan is de afkalving van de steun voor de EU onder de electoraten van zijn lidstaten.
En het tempo van deze afkalving zou de komende twee jaar kunnen toenemen. Het lijkt nu wel zeker dat het Verenigd Koninkrijk in 2016 een referendum zal houden of het in de EU zal blijven, en een uiterst linkse partij – die net zoals in Griekenland vastbesloten is om aan de ontberingen van economische hervormingen te ontsnappen – zou komende herfst de Spaanse verkiezingen kunnen winnen.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
While carbon pricing and industrial policies may have enabled policymakers in the United States and Europe to avoid difficult political choices, we cannot rely on these tools to achieve crucial climate goals. Climate policies must move away from focusing on green taxes and subsidies and enter the age of politics.
explains why achieving climate goals requires a broader combination of sector-specific policy instruments.
The long-standing economic consensus that interest rates would remain low indefinitely, making debt cost-free, is no longer tenable. Even if inflation declines, soaring debt levels, deglobalization, and populist pressures will keep rates higher for the next decade than they were in the decade following the 2008 financial crisis.
thinks that policymakers and economists must reassess their beliefs in light of current market realities.
BERLIJN – De Europese Unie is sinds 2008, toen de wereldwijde financiële crisis losbarstte, geconfronteerd met een opeenvolging van crises: de escalerende Griekse crisis, het Russische revanchisme in Oekraïne, en de vluchtelingencrisis rond de Middellandse Zee (die onlosmakelijk verbonden is met de regionale crisis in het Midden-Oosten en de verschillende oorlogen in Afrika). Deze crises hebben de macht en instituties van de EU tot aan hun limieten – en hier ver voorbij - beproeft, wat de reden is dat het Europese antwoord zo beschamend zwak is geweest.
In het gezicht van de huidige dreigingen zet de ineffectiviteit van de bestaande instituties en structuren nu de legitimiteit van de hele EU op het spel, omdat de Europese burgers om oplossingen vragen waar de EU duidelijk niet in kan, en gedeeltelijk niet in wil, voorzien. Een consequentie hiervan is de afkalving van de steun voor de EU onder de electoraten van zijn lidstaten.
En het tempo van deze afkalving zou de komende twee jaar kunnen toenemen. Het lijkt nu wel zeker dat het Verenigd Koninkrijk in 2016 een referendum zal houden of het in de EU zal blijven, en een uiterst linkse partij – die net zoals in Griekenland vastbesloten is om aan de ontberingen van economische hervormingen te ontsnappen – zou komende herfst de Spaanse verkiezingen kunnen winnen.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Subscribe
As a registered user, you can enjoy more PS content every month – for free.
Register
Already have an account? Log in