ATHENE – De Europese crisis staat op het punt zijn gevaarlijkste fase in te gaan. Nadat Griekenland werd gedwongen nóg een bailout-akkoord te accepteren, hoewel dat niets anders doet dan tijd rekken en de schijn ophouden, worden inmiddels nieuwe strepen in het zand getrokken. En nu de toevloed van vluchtelingen de schade blootlegt die is veroorzaakt door uiteenlopende economische vooruitzichten en de torenhoge jeugdwerkloosheid in de Europese periferie, zijn de gevolgen onheilspellend, zoals blijkt uit recente uitspraken van drie Europese politici – de Italiaanse premier Matteo Renzi, de Franse minister van Economische Zaken Emmanuel Macron en de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble.
Renzi heeft de begrotingsregels die Duitsland al zo lang verdedigt zo goed als vermorzeld, althans retorisch. In een opmerkelijke vlaag van ongehoorzaamheid heeft hij gedreigd dat als de Europese Commissie de nationale begroting van Italië zou afwijzen, hij diezelfde begroting zonder enige wijziging opnieuw zou indienen.
Dit was niet de eerste keer dat Renzi de Duitse leiders van zich heeft vervreemd. En het was geen toeval dat zijn uitspraak volgde op maandenlange pogingen van zijn eigen minister van Financiën, Pier Carlo Padoan, om de Italiaanse toewijding te belijden aan de door Duitsland gesteunde “regels” van de eurozone. Renzi begrijpt dat het vasthouden aan de door de Duitsers geïnspireerde zuinigheid de Italiaanse economie en overheidsfinanciën nog dieper de stagnatie in zal duwen, gekoppeld aan een verdere verslechtering van de verhouding tussen de staatsschuld en het bbp. Als volleerd politicus weet Renzi dat dit het recept is voor een electorale ramp.
ATHENE – De Europese crisis staat op het punt zijn gevaarlijkste fase in te gaan. Nadat Griekenland werd gedwongen nóg een bailout-akkoord te accepteren, hoewel dat niets anders doet dan tijd rekken en de schijn ophouden, worden inmiddels nieuwe strepen in het zand getrokken. En nu de toevloed van vluchtelingen de schade blootlegt die is veroorzaakt door uiteenlopende economische vooruitzichten en de torenhoge jeugdwerkloosheid in de Europese periferie, zijn de gevolgen onheilspellend, zoals blijkt uit recente uitspraken van drie Europese politici – de Italiaanse premier Matteo Renzi, de Franse minister van Economische Zaken Emmanuel Macron en de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble.
Renzi heeft de begrotingsregels die Duitsland al zo lang verdedigt zo goed als vermorzeld, althans retorisch. In een opmerkelijke vlaag van ongehoorzaamheid heeft hij gedreigd dat als de Europese Commissie de nationale begroting van Italië zou afwijzen, hij diezelfde begroting zonder enige wijziging opnieuw zou indienen.
Dit was niet de eerste keer dat Renzi de Duitse leiders van zich heeft vervreemd. En het was geen toeval dat zijn uitspraak volgde op maandenlange pogingen van zijn eigen minister van Financiën, Pier Carlo Padoan, om de Italiaanse toewijding te belijden aan de door Duitsland gesteunde “regels” van de eurozone. Renzi begrijpt dat het vasthouden aan de door de Duitsers geïnspireerde zuinigheid de Italiaanse economie en overheidsfinanciën nog dieper de stagnatie in zal duwen, gekoppeld aan een verdere verslechtering van de verhouding tussen de staatsschuld en het bbp. Als volleerd politicus weet Renzi dat dit het recept is voor een electorale ramp.