LONDEN – De vergiftiging van de Russische dubbelagent Sergej Skripal en zijn dochter Yulia in een Italiaans restaurant in Salisbury heeft een belangrijk verhaal van de voorpagina's van de Britse kranten verdreven. Eerder deze maand heeft de voormalige acteur en komiek John Ford onthuld dat hij zich vijftien jaar lang, van 1995 to 2010, in dienst van de Sunday Times van Rupert Murdoch, een weg heeft gebaand in de privé-aangelegenheden van tientallen prominente mensen, waaronder de premier van destijds, Gordon Brown.
Toen hij de gebruikte techniek besprak, zei Ford: “Ik heb hun telefoons en hun mobieltjes gehackt, ik heb hun bankrekeningen bekeken, ik heb hun vuilnis gejat.” Een paar van de meest vooraanstaande namen in de Britse journalistiek zullen hier waarschijnlijk door worden besmeurd, evenals door andere onthullingen over illegale handelingen.
Het fundamentele plot dateert van de stichting van de vrije pers, toen het vergunningensysteem voor de pers in 1695 werd afgeschaft. Om te kunnen voldoen aan datgene wat sindsdien wordt gezien als haar karakteristieke doel – het ter verantwoording roepen van de macht – heeft een vrije pers informatie nodig. We verwachten van een vrije pers dat zij de machtsuitoefening onderzoekt en misbruik aan het licht brengt. In deze context moet je onvermijdelijk denken aan de onthulling van het Watergate-schandaal, waardoor president Richard Nixon in 1974 tot aftreden werd gedwongen.
LONDEN – De vergiftiging van de Russische dubbelagent Sergej Skripal en zijn dochter Yulia in een Italiaans restaurant in Salisbury heeft een belangrijk verhaal van de voorpagina's van de Britse kranten verdreven. Eerder deze maand heeft de voormalige acteur en komiek John Ford onthuld dat hij zich vijftien jaar lang, van 1995 to 2010, in dienst van de Sunday Times van Rupert Murdoch, een weg heeft gebaand in de privé-aangelegenheden van tientallen prominente mensen, waaronder de premier van destijds, Gordon Brown.
Toen hij de gebruikte techniek besprak, zei Ford: “Ik heb hun telefoons en hun mobieltjes gehackt, ik heb hun bankrekeningen bekeken, ik heb hun vuilnis gejat.” Een paar van de meest vooraanstaande namen in de Britse journalistiek zullen hier waarschijnlijk door worden besmeurd, evenals door andere onthullingen over illegale handelingen.
Het fundamentele plot dateert van de stichting van de vrije pers, toen het vergunningensysteem voor de pers in 1695 werd afgeschaft. Om te kunnen voldoen aan datgene wat sindsdien wordt gezien als haar karakteristieke doel – het ter verantwoording roepen van de macht – heeft een vrije pers informatie nodig. We verwachten van een vrije pers dat zij de machtsuitoefening onderzoekt en misbruik aan het licht brengt. In deze context moet je onvermijdelijk denken aan de onthulling van het Watergate-schandaal, waardoor president Richard Nixon in 1974 tot aftreden werd gedwongen.