CAMBRIDGE – Als postdoctoraal student aan het MIT was ik in de gelegenheid om samen te werken met de hoogleraren Robert Langer en Ram Sasisekharan in een omgeving die bol stond van het innovatieve denken. We vroegen ons af wat mogelijk zou kunnen zijn, en werden in de richting gedreven van revolutionaire technologieën die alom als onmogelijk werden beschouwd. Deze ervaring heeft mij doordrongen van een simpel maar krachtig credo: denk in het groot.
Innovatie is moeilijk. Als je bereid bent de grenzen van het onbekende te overschrijden, moet je de route volgen die de grootst mogelijke impact belooft. Bij het bestrijken van een brede reeks onderwerpen – energie, landbouw, medicijnen en meer – is volgens mij één benadering de meest effectieve gebleken: begin met het eindresultaat in je achterhoofd. Door de problemen te identificeren en je de meest gewenste oplossing voor te stellen, kun je de reeks beperkingen definiëren waarin de technologische innovatie moet passen en een heldere, zij het dikwijls lastige, route naar de verwezenlijking ervan uitstippelen.
Een fundamentele voorwaarde voor deze benadering is een open geest, ongehinderd door de individuele dogma's van het betreffende onderwerp. Degenen die zich in een bepaald terrein hebben verdiept, hebben een vastomlijnd idee van wat mogelijk is, gebaseerd op de een of andere combinatie van eerdere successen, vooringenomenheid, de huidige grenzen van de kennis, en de waarheid – en het is vaak lastig onderscheid te maken tussen deze bronnen. Maar de nieuwkomer die de meest fundamentele vragen stelt, begint logische inconsistenties te ontwaren, waaruit de werkelijke beperkingen voor oplossingen en technologische grenzen voortvloeien.
CAMBRIDGE – Als postdoctoraal student aan het MIT was ik in de gelegenheid om samen te werken met de hoogleraren Robert Langer en Ram Sasisekharan in een omgeving die bol stond van het innovatieve denken. We vroegen ons af wat mogelijk zou kunnen zijn, en werden in de richting gedreven van revolutionaire technologieën die alom als onmogelijk werden beschouwd. Deze ervaring heeft mij doordrongen van een simpel maar krachtig credo: denk in het groot.
Innovatie is moeilijk. Als je bereid bent de grenzen van het onbekende te overschrijden, moet je de route volgen die de grootst mogelijke impact belooft. Bij het bestrijken van een brede reeks onderwerpen – energie, landbouw, medicijnen en meer – is volgens mij één benadering de meest effectieve gebleken: begin met het eindresultaat in je achterhoofd. Door de problemen te identificeren en je de meest gewenste oplossing voor te stellen, kun je de reeks beperkingen definiëren waarin de technologische innovatie moet passen en een heldere, zij het dikwijls lastige, route naar de verwezenlijking ervan uitstippelen.
Een fundamentele voorwaarde voor deze benadering is een open geest, ongehinderd door de individuele dogma's van het betreffende onderwerp. Degenen die zich in een bepaald terrein hebben verdiept, hebben een vastomlijnd idee van wat mogelijk is, gebaseerd op de een of andere combinatie van eerdere successen, vooringenomenheid, de huidige grenzen van de kennis, en de waarheid – en het is vaak lastig onderscheid te maken tussen deze bronnen. Maar de nieuwkomer die de meest fundamentele vragen stelt, begint logische inconsistenties te ontwaren, waaruit de werkelijke beperkingen voor oplossingen en technologische grenzen voortvloeien.