LONDEN – Het mondiale systeem van toezicht op de financiële sector is uitermate complex. Deels om die reden wordt het ook slecht begrepen. Om het aan mijn studenten bij Sciences Po in Parijs uit te leggen heb ik een soort diagram ontworpen dat de verbindingen weergeeft tussen de diverse lichamen die verantwoordelijk zijn voor de verschillende onderdelen van dat toezicht. Een printplaat maakt in vergelijking ermee een eenvoudige indruk.
Veel mensen vertonen wel een teken van herkenning bij het noemen van het Basel Committee on Banking Supervision (het Basel Comité voor het Toezicht op de Banken), dat kapitaaleisen voor de banken opstelt. Ze hebben misschien ook wel eens gehoord van de Bank for International Settlements (de Bank voor Internationale Vereffening), de centrale bank van de centrale banken, waar het Basel Comité resideert. En de naam van de International Organization of Securities Commissions (IOSCO, de Internationale Organisatie van Toezichthouders op de Beurzen), die de eisen formuleert waaraan effectenbeurzen en beurswaakhonden moeten voldoen, geniet in sommige kringen ook nog wel enige bekendheid. Maar als je het over de International Association of Insurance Supervisors (IAIS, de Internationale Vereniging van Toezichthouders op het Verzekeringswezen) hebt, stuit je op gefronste wenkbrauwen.
Er zijn nog veel meer organisaties. De International Accounting Standards Board (IASB, Internationale Raad voor Boekhoudkundige Standaarden) doet ruwweg wat je zou mogen verwachten, hoewel de Amerikanen, ook al zijn ze lid, deze standaarden niet gebruiken – die nu verwarrend genoeg de International Financial Reporting Standards (Internationale Standaarden voor Financiële Verslaglegging worden genoemd. Maar de IASB heeft andere commissies voortgebracht voor het toezicht op de accountancy-sector. Er is zelfs een internationaal lichaam dat de lichamen controleert die de accountants controleren, wat doet denken aan de laatste roman van Hermann Hesse, Het Kralenspel.
LONDEN – Het mondiale systeem van toezicht op de financiële sector is uitermate complex. Deels om die reden wordt het ook slecht begrepen. Om het aan mijn studenten bij Sciences Po in Parijs uit te leggen heb ik een soort diagram ontworpen dat de verbindingen weergeeft tussen de diverse lichamen die verantwoordelijk zijn voor de verschillende onderdelen van dat toezicht. Een printplaat maakt in vergelijking ermee een eenvoudige indruk.
Veel mensen vertonen wel een teken van herkenning bij het noemen van het Basel Committee on Banking Supervision (het Basel Comité voor het Toezicht op de Banken), dat kapitaaleisen voor de banken opstelt. Ze hebben misschien ook wel eens gehoord van de Bank for International Settlements (de Bank voor Internationale Vereffening), de centrale bank van de centrale banken, waar het Basel Comité resideert. En de naam van de International Organization of Securities Commissions (IOSCO, de Internationale Organisatie van Toezichthouders op de Beurzen), die de eisen formuleert waaraan effectenbeurzen en beurswaakhonden moeten voldoen, geniet in sommige kringen ook nog wel enige bekendheid. Maar als je het over de International Association of Insurance Supervisors (IAIS, de Internationale Vereniging van Toezichthouders op het Verzekeringswezen) hebt, stuit je op gefronste wenkbrauwen.
Er zijn nog veel meer organisaties. De International Accounting Standards Board (IASB, Internationale Raad voor Boekhoudkundige Standaarden) doet ruwweg wat je zou mogen verwachten, hoewel de Amerikanen, ook al zijn ze lid, deze standaarden niet gebruiken – die nu verwarrend genoeg de International Financial Reporting Standards (Internationale Standaarden voor Financiële Verslaglegging worden genoemd. Maar de IASB heeft andere commissies voortgebracht voor het toezicht op de accountancy-sector. Er is zelfs een internationaal lichaam dat de lichamen controleert die de accountants controleren, wat doet denken aan de laatste roman van Hermann Hesse, Het Kralenspel.