Het klimaatimperatief van de financiële sector

PARIJS – In de tien jaar na de mondiale financiële crisis zijn mechanismen om de veerkracht van het financiële systeem te vergroten uitgebreid besproken. Maar hoewel er wel enige vooruitgang is geboekt, zou de grotendeels stapsgewijze aanpak waarvoor is gekozen ontoereikend kunnen blijken voor de ondersteuning van de financiële stabiliteit op de langere termijn. En een afnemende bull market betekent dat de dag waarop hiervoor de rekening wordt gepresenteerd wel eens snel zou kunnen aanbreken.

Het is onmogelijk te zeggen wanneer de volgende crisis zal uitbreken, laat staan hoe lang die zal duren of hoe schadelijk die zal zijn. Maar het lijdt geen twijfel dat de risico's waarmee we worden geconfronteerd om een holistischer aanpak vragen, zoals die onmiddellijk na de crisis van 2008 werd bepleit (hoewel die oproep aan overtuigingskracht inboette toen de markten zich weer herstelden). Dit betekent dat we het eens moeten worden over een nieuwe visie voor het beheer van de mondiale economie, en over het implementeren van die visie; dat we die rigoureus moeten beoordelen en indien nodig moeten aanpassen; en dat we volledige rekenschap moeten garanderen voor iedere belanghebbende.

Deze visie moet tevens een paar diepgaande en voortdurende veranderingen omvatten, van de steeds verder geconcentreerde marktmacht tot de steeds meer geautomatiseerde besluitvorming. Zij moet ook de opkomst van China incalculeren, wat vereist dat China vollediger wordt geïncorporeerd in bestuurslichamen, met alle verreikende gevolgen vandien, vooral nu het land zich presenteert als een minder welwillende mondiale speler.