WASHINGTON, DC – Te voldoen aan de ambitieuze mondiale Sustainable Development Goals (SDG’s) – waaronder het beëindigen van armoede, het verbeteren van de mondiale volksgezondheid, het garanderen van universeel onderwijs, en het verzachten van de klimaatverandering, dit alles in 2030 – zal veel geld gaan kosten. Het totaalbedrag zal veel groter zijn dan wat regeringen beschikbaar kunnen stellen, en deze kloof kan niet gedicht worden door de officiële ontwikkelingshulp, die nu 132 miljard dollar per jaar bedraagt. De private sector, zowel als gemoderniseerde financiële markten, zullen in dezen van essentieel belang zijn.
Tot recent hadden internationale organisaties en regeringen relatief goed gedefinieerde taakomschrijvingen binnen de mondiale ontwikkelings- en duurzaamheidsagenda, terwijl de participatie van de private sector in dit proces vaak bekeken werd op basis van zijn bijdragen aan de economische groei, het scheppen van banen, en belastinginkomsten. Dit moet nu veranderen, waarbij de private sector een bredere, meer geïntegreerde rol in de ontwikkelingsagenda zal gaan spelen.
De private sector kan een financier worden, en biljoenen dollars aan kapitaal richting ontwikkelende economieën dirigeren. En ze kan een belangrijke rol spelen als katalysator, door winsten in een duurzame economische groei, sociale inclusie, en bescherming van het milieu te vertalen. De principes die aan zulke maatregelen ten grondslag liggen zijn verankerd in SDG 12.6 dat ‘bedrijven, vooral grote en internationale firma’s’ aanmoedigt ‘om duurzaamheid in praktijk te brengen en duurzaamheidsinformatie in hun rapportagecyclus op te nemen.’
WASHINGTON, DC – Te voldoen aan de ambitieuze mondiale Sustainable Development Goals (SDG’s) – waaronder het beëindigen van armoede, het verbeteren van de mondiale volksgezondheid, het garanderen van universeel onderwijs, en het verzachten van de klimaatverandering, dit alles in 2030 – zal veel geld gaan kosten. Het totaalbedrag zal veel groter zijn dan wat regeringen beschikbaar kunnen stellen, en deze kloof kan niet gedicht worden door de officiële ontwikkelingshulp, die nu 132 miljard dollar per jaar bedraagt. De private sector, zowel als gemoderniseerde financiële markten, zullen in dezen van essentieel belang zijn.
Tot recent hadden internationale organisaties en regeringen relatief goed gedefinieerde taakomschrijvingen binnen de mondiale ontwikkelings- en duurzaamheidsagenda, terwijl de participatie van de private sector in dit proces vaak bekeken werd op basis van zijn bijdragen aan de economische groei, het scheppen van banen, en belastinginkomsten. Dit moet nu veranderen, waarbij de private sector een bredere, meer geïntegreerde rol in de ontwikkelingsagenda zal gaan spelen.
De private sector kan een financier worden, en biljoenen dollars aan kapitaal richting ontwikkelende economieën dirigeren. En ze kan een belangrijke rol spelen als katalysator, door winsten in een duurzame economische groei, sociale inclusie, en bescherming van het milieu te vertalen. De principes die aan zulke maatregelen ten grondslag liggen zijn verankerd in SDG 12.6 dat ‘bedrijven, vooral grote en internationale firma’s’ aanmoedigt ‘om duurzaamheid in praktijk te brengen en duurzaamheidsinformatie in hun rapportagecyclus op te nemen.’