PARIJS – De financiële markten zijn sinds juli aan een opmars bezig, op basis van de hoop dat de mondiale economische en geopolitieke vooruitzichten niet zullen verslechteren of, als dat wel mocht gebeuren, de centrale banken economieën en markten weer zullen steunen met extra rondes van liquiditeitsinjecties en 'kwantitatieve versoepeling'. Het was dus niet alleen goed – of beter-dan-verwacht – nieuws dat de markten een opkikker gaf. Zelfs slecht nieuws is goed nieuws gebleken, omdat het de waarschijnlijkheid deed toenemen dat de brandweerlieden van de centrale banken, zoals voorzitter Ben Bernanke van de US Federal Reserve (het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken) en president Mario Draghi van de Europese Centrale Bank (ECB), de markten met grote hoeveelheden geld zouden overspoelen.
Maar markten die stijgen op grond van zowel goed als slecht nieuws zijn geen stabiele markten. Episodes waarin risico's worden geschuwd en het beleggerssentiment verzuurt zullen waarschijnlijk terugkeren als het economische nieuws verslechtert en het vertrouwen in de effectiviteit van de beleidsmakers daalt.
In de eurozone is euforisch gereageerd op het besluit van de ECB om steun te bieden in de vorm van potentieel onbeperkte aankopen van de staatsobligaties van noodlijdende landen. Maar door deze stap veranderen de regels van het spel niet; de beleidsmakers winnen er alleen tijd mee om de harde maatregelen door te voeren die nodig zijn om de crisis op te lossen. En de beleidsvraagstukken zijn gigantisch: de recessie in de eurozone verdiept zich, terwijl de bezuinigingen en de kredietschaarste gewoon blijven doorgaan. Naarmate de banken en de obligatiemarkten van de eurozone steeds verder 'gebalkaniseerd' raken, zal het buitengewoon moeilijk worden een bankenunie, een begrotingsunie en een economische unie in te richten op het moment dat er macro-economisch beleid wordt gevoerd met als doel de groei, de betalingsbalansen en de concurrentiekracht te herstellen.
PARIJS – De financiële markten zijn sinds juli aan een opmars bezig, op basis van de hoop dat de mondiale economische en geopolitieke vooruitzichten niet zullen verslechteren of, als dat wel mocht gebeuren, de centrale banken economieën en markten weer zullen steunen met extra rondes van liquiditeitsinjecties en 'kwantitatieve versoepeling'. Het was dus niet alleen goed – of beter-dan-verwacht – nieuws dat de markten een opkikker gaf. Zelfs slecht nieuws is goed nieuws gebleken, omdat het de waarschijnlijkheid deed toenemen dat de brandweerlieden van de centrale banken, zoals voorzitter Ben Bernanke van de US Federal Reserve (het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken) en president Mario Draghi van de Europese Centrale Bank (ECB), de markten met grote hoeveelheden geld zouden overspoelen.
Maar markten die stijgen op grond van zowel goed als slecht nieuws zijn geen stabiele markten. Episodes waarin risico's worden geschuwd en het beleggerssentiment verzuurt zullen waarschijnlijk terugkeren als het economische nieuws verslechtert en het vertrouwen in de effectiviteit van de beleidsmakers daalt.
In de eurozone is euforisch gereageerd op het besluit van de ECB om steun te bieden in de vorm van potentieel onbeperkte aankopen van de staatsobligaties van noodlijdende landen. Maar door deze stap veranderen de regels van het spel niet; de beleidsmakers winnen er alleen tijd mee om de harde maatregelen door te voeren die nodig zijn om de crisis op te lossen. En de beleidsvraagstukken zijn gigantisch: de recessie in de eurozone verdiept zich, terwijl de bezuinigingen en de kredietschaarste gewoon blijven doorgaan. Naarmate de banken en de obligatiemarkten van de eurozone steeds verder 'gebalkaniseerd' raken, zal het buitengewoon moeilijk worden een bankenunie, een begrotingsunie en een economische unie in te richten op het moment dat er macro-economisch beleid wordt gevoerd met als doel de groei, de betalingsbalansen en de concurrentiekracht te herstellen.