MÜNCHEN – De leiders van de Europese Unie hebben overeenstemming bereikt over een groot herstelfonds ter waarde van €750 mrd, bedoeld om de lidstaten van de EU te helpen die het zwaarst getroffen zijn door COVID-19. Maar tijdens de lange onderhandelingen over het pakket is het steeds duidelijker geworden dat de economische crisis in Europa als gevolg van de pandemie een verlenging is van de eurocrisis die al sinds de val van Lehman Brothers in 2008 aan het dooretteren is.
In essentie is dit een crisis op het gebied van de concurrentiekracht, teweeggebracht door de vertekening van de relatieve prijzen in de eurozone, die een gevolg is van de te hoge prijzen in de zuidelijke Europese landen. Deze te hoge prijzen vloeiden op hun beurt voort uit de kapitaalstroom die deze economieën binnenkwam nadat ze zich aansloten bij de euro.
Het ineenklappen van de euro-zeepbel na de financiële crisis van 2008 heeft de richting van de particuliere kapitaalstromen doen keren, wat heeft geleid tot diverse rondes van intensieve kapitaalvlucht uit het Middellandsezee-gebied naar Duitsland. Dit werd weerspiegeld in een stijging van de zogenoemde TARGET-balansen waarmee netto-betalingsorders worden weergegeven, die binnen de eurozone voorzien in een soort publiek krediet bij rood staan. En nu heeft COVID-19 een nieuwe fase van kapitaalvlucht in gang gezet die alle vorige overtreft.
MÜNCHEN – De leiders van de Europese Unie hebben overeenstemming bereikt over een groot herstelfonds ter waarde van €750 mrd, bedoeld om de lidstaten van de EU te helpen die het zwaarst getroffen zijn door COVID-19. Maar tijdens de lange onderhandelingen over het pakket is het steeds duidelijker geworden dat de economische crisis in Europa als gevolg van de pandemie een verlenging is van de eurocrisis die al sinds de val van Lehman Brothers in 2008 aan het dooretteren is.
In essentie is dit een crisis op het gebied van de concurrentiekracht, teweeggebracht door de vertekening van de relatieve prijzen in de eurozone, die een gevolg is van de te hoge prijzen in de zuidelijke Europese landen. Deze te hoge prijzen vloeiden op hun beurt voort uit de kapitaalstroom die deze economieën binnenkwam nadat ze zich aansloten bij de euro.
Het ineenklappen van de euro-zeepbel na de financiële crisis van 2008 heeft de richting van de particuliere kapitaalstromen doen keren, wat heeft geleid tot diverse rondes van intensieve kapitaalvlucht uit het Middellandsezee-gebied naar Duitsland. Dit werd weerspiegeld in een stijging van de zogenoemde TARGET-balansen waarmee netto-betalingsorders worden weergegeven, die binnen de eurozone voorzien in een soort publiek krediet bij rood staan. En nu heeft COVID-19 een nieuwe fase van kapitaalvlucht in gang gezet die alle vorige overtreft.