PARIJS – In heel Europa is het populisme in opkomst, omdat zowel landen die kampen met een economische crisis als welvarende landen steeds meer moeite hebben met hun gevestigde politieke elites. Maar het is onwaarschijnlijk dat populisten in de nabije toekomst de controle over een of andere Europese regering in handen krijgen, zelfs in landen waar het gevaar momenteel het grootst lijkt, zoals in Hongarije, Griekenland of Frankrijk. De meerderheid van de kiezers, gedreven door angst of gezond verstand, zijn (nog) niet bereid het vooruitzicht te aanvaarden geïsoleerd te raken van de rest van Europa.
Maar dat betekent niet dat de Europese Unie veilig is voor verdeeldheid zaaiende krachten. Integendeel, de terugkeer van het nationalisme, zelfs (en vooral) in de landen die ruim zestig jaar geleden de kern van EU-oprichters vormden, vertegenwoordigt een minder spectaculaire maar potentieel schadelijker dreiging voor de Europese eenheid.
Deze trend openbaarde zich vorige week op schrille wijze tijdens mijn bezoek aan Nederland, een van de zes oorspronkelijke ondertekenaars van het Verdrag van Rome. Op die reis bezocht ik het Rijksmuseum, dat in 2013 werd heropend na een renovatie van tien jaar. Het oude gebouw, dat een beetje versleten was geraakt, was een eerbetoon geweest aan de universele aantrekkingskracht van de grote schilders van het land, zoals Rembrandt en Vermeer; het was een perfecte viering van licht en familie.
PARIJS – In heel Europa is het populisme in opkomst, omdat zowel landen die kampen met een economische crisis als welvarende landen steeds meer moeite hebben met hun gevestigde politieke elites. Maar het is onwaarschijnlijk dat populisten in de nabije toekomst de controle over een of andere Europese regering in handen krijgen, zelfs in landen waar het gevaar momenteel het grootst lijkt, zoals in Hongarije, Griekenland of Frankrijk. De meerderheid van de kiezers, gedreven door angst of gezond verstand, zijn (nog) niet bereid het vooruitzicht te aanvaarden geïsoleerd te raken van de rest van Europa.
Maar dat betekent niet dat de Europese Unie veilig is voor verdeeldheid zaaiende krachten. Integendeel, de terugkeer van het nationalisme, zelfs (en vooral) in de landen die ruim zestig jaar geleden de kern van EU-oprichters vormden, vertegenwoordigt een minder spectaculaire maar potentieel schadelijker dreiging voor de Europese eenheid.
Deze trend openbaarde zich vorige week op schrille wijze tijdens mijn bezoek aan Nederland, een van de zes oorspronkelijke ondertekenaars van het Verdrag van Rome. Op die reis bezocht ik het Rijksmuseum, dat in 2013 werd heropend na een renovatie van tien jaar. Het oude gebouw, dat een beetje versleten was geraakt, was een eerbetoon geweest aan de universele aantrekkingskracht van de grote schilders van het land, zoals Rembrandt en Vermeer; het was een perfecte viering van licht en familie.