NEW YORK – Ik heb een hoop geschreven over de wenselijkheid van de uitgifte van eeuwigdurende obligaties door de Europese Unie. Maar nu stel ik voor dat individuele lidstaten dit gaan doen.
Op dit moment zou het onmogelijk zijn voor de EU om eeuwigdurende obligaties uit te geven, omdat de lidstaten te verdeeld zijn. Polen en Hongarije hebben hun veto uitgesproken over de komende EU-begroting en het COVID-19-herstelfonds, en de zogenoemde Zuinige Vijf (Oostenrijk, Denemarken, Finland, Nederland en Zweden) hebben meer belangstelling voor het sparen van geld dan in het leveren van een bijdrage aan het algemeen belang. Beleggers zullen uitsluitend eeuwigdurende obligaties willen kopen van een entiteit waarvan zij verwachten dat die in de afzienbare toekomst zal blijven bestaan. Dat was het geval met Groot-Brittannië in de achttiende eeuw (toen het land Consols uitgaf) en met de Verenigde Staten in de negentiende eeuw (toen de schulden van individuele staten werden geconsolideerd). Helaas geldt dit niet voor de EU vandaag de dag.
De EU bevindt zich in een zeer moeilijke situatie. De Unie ondergaat een tweede golf COVID-19-besmettingen die nog verwoestender dreigt te zijn dan de eerste. De lidstaten hebben in de strijd tegen de eerste golf het grootste deel van hun financiële middelen al uitgegeven. Voor het leveren van adequate gezondheidszorg en het tot leven wekken van de economie zal veel meer geld nodig zijn dan de 1,8 biljoen euro waarin is voorzien via de nieuwe begroting en het herstelfonds, genaamd Next Generation EU. Hoe dan ook is de beschikbaarheid van deze fondsen opgeschort als gevolg van het veto van Hongarije en Polen.
NEW YORK – Ik heb een hoop geschreven over de wenselijkheid van de uitgifte van eeuwigdurende obligaties door de Europese Unie. Maar nu stel ik voor dat individuele lidstaten dit gaan doen.
Op dit moment zou het onmogelijk zijn voor de EU om eeuwigdurende obligaties uit te geven, omdat de lidstaten te verdeeld zijn. Polen en Hongarije hebben hun veto uitgesproken over de komende EU-begroting en het COVID-19-herstelfonds, en de zogenoemde Zuinige Vijf (Oostenrijk, Denemarken, Finland, Nederland en Zweden) hebben meer belangstelling voor het sparen van geld dan in het leveren van een bijdrage aan het algemeen belang. Beleggers zullen uitsluitend eeuwigdurende obligaties willen kopen van een entiteit waarvan zij verwachten dat die in de afzienbare toekomst zal blijven bestaan. Dat was het geval met Groot-Brittannië in de achttiende eeuw (toen het land Consols uitgaf) en met de Verenigde Staten in de negentiende eeuw (toen de schulden van individuele staten werden geconsolideerd). Helaas geldt dit niet voor de EU vandaag de dag.
De EU bevindt zich in een zeer moeilijke situatie. De Unie ondergaat een tweede golf COVID-19-besmettingen die nog verwoestender dreigt te zijn dan de eerste. De lidstaten hebben in de strijd tegen de eerste golf het grootste deel van hun financiële middelen al uitgegeven. Voor het leveren van adequate gezondheidszorg en het tot leven wekken van de economie zal veel meer geld nodig zijn dan de 1,8 biljoen euro waarin is voorzien via de nieuwe begroting en het herstelfonds, genaamd Next Generation EU. Hoe dan ook is de beschikbaarheid van deze fondsen opgeschort als gevolg van het veto van Hongarije en Polen.