LONDEN – Voordat het internet de manier had gerevolutioneerd waarop nieuws wordt vergaard en gedeeld, hoefden journalisten zich zelden druk te maken over de dreiging van virtueel geweld. De voornaamste risico's waarmee zij werden geconfronteerd kwamen zij tegen “in het veld”: de fysieke en psychologische veiligheidszorgen die gepaard gaan met het verslag doen van rampen en conflicten. Maar de hedendaagse slagvelden bevinden zich steeds vaker online, en meer dan ooit zijn het vrouwen die onder vuur komen te liggen.
Volgens Demos, een Britse denktank, is het drie maal waarschijnlijker dat vrouwelijke journalisten het doelwit worden van intimiderend taalgebruik op Twitter, waarbij de daders hun slachtoffers dikwijls bestoken met seksuele scheldwoorden (zoals “slet” en “hoer”). In 2016 publiceerde de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa een onderzoek waaruit bleek dat vrouwen die in de media werkzaam zijn internationaal en onevenredig vaak doelwit zijn van bedreigingen gebaseerd op hun gender, waarbij werd opgemerkt dat dit “een directe impact had op hun gevoel van veiligheid en toekomstige online-activiteiten.”
De geweldsbedreigingen tegen vrouwen die in de media werken strekken zich vaak uit tot hun gezinsleden, en de intieme aard van de intimidaties, die zij dikwijls ontvangen op hun persoonlijke computer of telefoon, buiten de professionele parameters van de newsroom om, verhogen tevens hun impact. Hier zien we het door elkaar lopen van de virtuele, fysieke en psychologische frontlinies van de veiligheid.
LONDEN – Voordat het internet de manier had gerevolutioneerd waarop nieuws wordt vergaard en gedeeld, hoefden journalisten zich zelden druk te maken over de dreiging van virtueel geweld. De voornaamste risico's waarmee zij werden geconfronteerd kwamen zij tegen “in het veld”: de fysieke en psychologische veiligheidszorgen die gepaard gaan met het verslag doen van rampen en conflicten. Maar de hedendaagse slagvelden bevinden zich steeds vaker online, en meer dan ooit zijn het vrouwen die onder vuur komen te liggen.
Volgens Demos, een Britse denktank, is het drie maal waarschijnlijker dat vrouwelijke journalisten het doelwit worden van intimiderend taalgebruik op Twitter, waarbij de daders hun slachtoffers dikwijls bestoken met seksuele scheldwoorden (zoals “slet” en “hoer”). In 2016 publiceerde de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa een onderzoek waaruit bleek dat vrouwen die in de media werkzaam zijn internationaal en onevenredig vaak doelwit zijn van bedreigingen gebaseerd op hun gender, waarbij werd opgemerkt dat dit “een directe impact had op hun gevoel van veiligheid en toekomstige online-activiteiten.”
De geweldsbedreigingen tegen vrouwen die in de media werken strekken zich vaak uit tot hun gezinsleden, en de intieme aard van de intimidaties, die zij dikwijls ontvangen op hun persoonlijke computer of telefoon, buiten de professionele parameters van de newsroom om, verhogen tevens hun impact. Hier zien we het door elkaar lopen van de virtuele, fysieke en psychologische frontlinies van de veiligheid.