BRIGHTON – Met een Afrikaanse bevolking die voor twee derde uit mensen onder de 25 jaar bestaat is de jeugd van het continent wellicht haar grootste concurrentievoordeel. De lange termijn economische vooruitzichten van landen zijn tenslotte normaliter gekoppeld aan de beschikbaarheid van een jonge en mobiele beroepsbevolking. Een recent rapport van de Mo Ibrahim Foundation concludeert dat tussen 2004 en 2014 tien van de vijfentwintig snelst groeiende economieën in Afrika lagen. En toch is Afrika er met vele miljoenen werkloze jongeren en nog meer mensen met te weinig werk gemeten in 2015 vooralsnog niet in geslaagd om haar volle potentieel te benutten.
De uitdagingen van het continent qua jongerenwerkgelegenheid blijven vanwege vele redenen aanhouden. Om te beginnen bestaat er in de regio gebrek aan op de jeugd gericht beleid en interventies. De programma’s die er wel zijn ontberen een adequate coördinatie en slagen er vaak niet in om opgedane ervaring en terugkoppeling te incorporeren. Ook neigen strategieën voor werkgelegenheid grotendeels theoretisch te zijn; alhoewel goedbedoeld kunnen ze wanneer in praktijk gebracht nalaten resultaten op te leveren.
Maar naar onze mening is een bijkomende en vaak vergeten zwakte een academisch milieu dat de bijdrage van Afrika’s jongste wetenschappers – studenten die net aan het promoveren zijn – beperkt, die in feite de sleutel in handen kunnen hebben om het continent aan het werk te krijgen. De ervaring leert dat jonge Afrikaanse promovendi onderzoek produceren dat cruciaal is om de ontwikkelingsuitdagingen van het continent tegemoet te treden. En toch kennen deze jonge geesten veel te vaak een gebrek aan de training, toegang, en steun die ze nodig hebben om hun ideeën vanuit het veld naar de beleidsarena te brengen.
BRIGHTON – Met een Afrikaanse bevolking die voor twee derde uit mensen onder de 25 jaar bestaat is de jeugd van het continent wellicht haar grootste concurrentievoordeel. De lange termijn economische vooruitzichten van landen zijn tenslotte normaliter gekoppeld aan de beschikbaarheid van een jonge en mobiele beroepsbevolking. Een recent rapport van de Mo Ibrahim Foundation concludeert dat tussen 2004 en 2014 tien van de vijfentwintig snelst groeiende economieën in Afrika lagen. En toch is Afrika er met vele miljoenen werkloze jongeren en nog meer mensen met te weinig werk gemeten in 2015 vooralsnog niet in geslaagd om haar volle potentieel te benutten.
De uitdagingen van het continent qua jongerenwerkgelegenheid blijven vanwege vele redenen aanhouden. Om te beginnen bestaat er in de regio gebrek aan op de jeugd gericht beleid en interventies. De programma’s die er wel zijn ontberen een adequate coördinatie en slagen er vaak niet in om opgedane ervaring en terugkoppeling te incorporeren. Ook neigen strategieën voor werkgelegenheid grotendeels theoretisch te zijn; alhoewel goedbedoeld kunnen ze wanneer in praktijk gebracht nalaten resultaten op te leveren.
Maar naar onze mening is een bijkomende en vaak vergeten zwakte een academisch milieu dat de bijdrage van Afrika’s jongste wetenschappers – studenten die net aan het promoveren zijn – beperkt, die in feite de sleutel in handen kunnen hebben om het continent aan het werk te krijgen. De ervaring leert dat jonge Afrikaanse promovendi onderzoek produceren dat cruciaal is om de ontwikkelingsuitdagingen van het continent tegemoet te treden. En toch kennen deze jonge geesten veel te vaak een gebrek aan de training, toegang, en steun die ze nodig hebben om hun ideeën vanuit het veld naar de beleidsarena te brengen.