CAMBRIDGE – Een dosis moed en helderheid aan de dag leggend waarvan het belang moeilijk te overdrijven is, heeft de Amerikaanse senator en presidentskandidaat Elizabeth Warren de strijd aangebonden met Big Tech, inclusief Facebook, Google, Amazon en Apple. De voorstellen van Warren komen neer op een totale heroverweging van het buitengewoon lankmoedige fusie- en overnamebeleid in de Verenigde Staten van de afgelopen vier decennia. Big Tech is alleen maar het bekendste voorbeeld van een aanzienlijke toename van de monopolie- en oligopoliemacht in een groot deel van de Amerikaanse economie. Hoewel het nog steeds niet duidelijk is wat de beste aanpak is, ben ik het er volledig mee eens dat er iets moet gebeuren, vooral als het aankomt op het vermogen van Big Tech om potentiële concurrenten uit te kopen en hun platformdominantie te gebruiken om in andere sectoren door te dringen.
Warren toont moed omdat Big Tech veel geld bijdraagt aan de campagnes van de meeste toonaangevende Democratische kandidaten, met name progressieven, voor wie Californië een ware geldautomaat is voor de financiering van hun campagnes. En hoewel je het er zeker mee oneens kan zijn, is Warren niet de enige die denkt dat de technologiereuzen buitensporige marktdominantie hebben verkregen; feitelijk is het een van de weinige kwesties in Washington waarover een beetje overeenstemming lijkt te bestaan. Andere kandidaten, met name senator Amy Klobuchar uit Minnesota, hebben eveneens principiële standpunten ingenomen.
Ook al zijn de oorzakelijke verbanden moeilijk te ontwarren, er zijn goede gronden om te denken dat een toename van de monopoliemacht een rol heeft gespeeld bij het verscherpen van de inkomensongelijkheid, het verzwakken van de onderhandelingsmacht van arbeiders, en het vertragen van het tempo van de innovatie. En afgezien van China is dit misschien een mondiaal probleem, omdat de Amerikaanse technologiemonopolies dikwijls marktdominantie hebben verkregen vóórdat de lokale toezichthouders en politici goed door hadden wat er gebeurde. Vooral de Europese Unie heeft geprobeerd een eigen koers te varen op het gebied van het technologietoezicht. Onlangs heeft Groot-Brittannië een expertgroep in het leven geroepen, onder voorzitterschap van de hoofdeconoom van de voormalige president Barack Obama en momenteel mijn collega) Jason Furman, die een zeer bruikbaar rapport heeft gepubliceerd over hoe de technologiesector kan worden aangepakt.
CAMBRIDGE – Een dosis moed en helderheid aan de dag leggend waarvan het belang moeilijk te overdrijven is, heeft de Amerikaanse senator en presidentskandidaat Elizabeth Warren de strijd aangebonden met Big Tech, inclusief Facebook, Google, Amazon en Apple. De voorstellen van Warren komen neer op een totale heroverweging van het buitengewoon lankmoedige fusie- en overnamebeleid in de Verenigde Staten van de afgelopen vier decennia. Big Tech is alleen maar het bekendste voorbeeld van een aanzienlijke toename van de monopolie- en oligopoliemacht in een groot deel van de Amerikaanse economie. Hoewel het nog steeds niet duidelijk is wat de beste aanpak is, ben ik het er volledig mee eens dat er iets moet gebeuren, vooral als het aankomt op het vermogen van Big Tech om potentiële concurrenten uit te kopen en hun platformdominantie te gebruiken om in andere sectoren door te dringen.
Warren toont moed omdat Big Tech veel geld bijdraagt aan de campagnes van de meeste toonaangevende Democratische kandidaten, met name progressieven, voor wie Californië een ware geldautomaat is voor de financiering van hun campagnes. En hoewel je het er zeker mee oneens kan zijn, is Warren niet de enige die denkt dat de technologiereuzen buitensporige marktdominantie hebben verkregen; feitelijk is het een van de weinige kwesties in Washington waarover een beetje overeenstemming lijkt te bestaan. Andere kandidaten, met name senator Amy Klobuchar uit Minnesota, hebben eveneens principiële standpunten ingenomen.
Ook al zijn de oorzakelijke verbanden moeilijk te ontwarren, er zijn goede gronden om te denken dat een toename van de monopoliemacht een rol heeft gespeeld bij het verscherpen van de inkomensongelijkheid, het verzwakken van de onderhandelingsmacht van arbeiders, en het vertragen van het tempo van de innovatie. En afgezien van China is dit misschien een mondiaal probleem, omdat de Amerikaanse technologiemonopolies dikwijls marktdominantie hebben verkregen vóórdat de lokale toezichthouders en politici goed door hadden wat er gebeurde. Vooral de Europese Unie heeft geprobeerd een eigen koers te varen op het gebied van het technologietoezicht. Onlangs heeft Groot-Brittannië een expertgroep in het leven geroepen, onder voorzitterschap van de hoofdeconoom van de voormalige president Barack Obama en momenteel mijn collega) Jason Furman, die een zeer bruikbaar rapport heeft gepubliceerd over hoe de technologiesector kan worden aangepakt.