LAGUNA BEACH – De Egyptische autoriteiten en medewerkers van het Internationaal Monetair Fonds hebben een akkoord bereikt. Wanneer de directie van het IMF hier volgende maand mee instemt zal Egypte een lening van 12 miljard dollar ontvangen om de doorvoering van economische hervormingen te ondersteunen. Het primaire doel van dit driejarenplan zal zijn het aanzienlijke potentieel van Egypte te ontketenen, de groei en het scheppen van banen aan te jagen, en tekorten aan buitenlandse valuta te overkomen. Maar de deal biedt ook een grote mogelijkheid om de relatie tussen Egypte en het IMF te verbeteren – een uitkomst die vergaande voordelen voor beide kanten zou hebben.
De relatie van Egypte met het IMF is al lange tijd wankel. Het meest in oog springend zijn de rellen die uitbraken toen Egypte in 1977 de voedselsubsidies verlaagde in ruil voor financiering van het IMF en die in de grote steden tot bijna tachtig doden en honderden gewonden leidden. De overeenkomst moest ontbonden worden, en de subsidies opnieuw ingesteld. Er zijn sindsdien verschillende andere overeenkomsten onderhandeld, waaronder in 2012, maar de meeste zijn verzand of afgeketst.
Tegen deze achtergrond is het niet verrassend dat veel Egyptenaren het IMF als aanmatigend zien, en vinden dat het probeert zijn wil op te leggen aan landen zonder afdoende rekening te houden met lokale omstandigheden. Sommigen zien het zelfs als een vehikel voor Westerse dominantie. Deze perceptie heeft er niet alleen voor gezorgd dat vorige Egyptische regeringen steun van het IMF hebben geschuwd, maar ook dat ze de volgens de statuten van het Fonds verplichte jaarlijkse economische consultaties vertraagd hebben.
LAGUNA BEACH – De Egyptische autoriteiten en medewerkers van het Internationaal Monetair Fonds hebben een akkoord bereikt. Wanneer de directie van het IMF hier volgende maand mee instemt zal Egypte een lening van 12 miljard dollar ontvangen om de doorvoering van economische hervormingen te ondersteunen. Het primaire doel van dit driejarenplan zal zijn het aanzienlijke potentieel van Egypte te ontketenen, de groei en het scheppen van banen aan te jagen, en tekorten aan buitenlandse valuta te overkomen. Maar de deal biedt ook een grote mogelijkheid om de relatie tussen Egypte en het IMF te verbeteren – een uitkomst die vergaande voordelen voor beide kanten zou hebben.
De relatie van Egypte met het IMF is al lange tijd wankel. Het meest in oog springend zijn de rellen die uitbraken toen Egypte in 1977 de voedselsubsidies verlaagde in ruil voor financiering van het IMF en die in de grote steden tot bijna tachtig doden en honderden gewonden leidden. De overeenkomst moest ontbonden worden, en de subsidies opnieuw ingesteld. Er zijn sindsdien verschillende andere overeenkomsten onderhandeld, waaronder in 2012, maar de meeste zijn verzand of afgeketst.
Tegen deze achtergrond is het niet verrassend dat veel Egyptenaren het IMF als aanmatigend zien, en vinden dat het probeert zijn wil op te leggen aan landen zonder afdoende rekening te houden met lokale omstandigheden. Sommigen zien het zelfs als een vehikel voor Westerse dominantie. Deze perceptie heeft er niet alleen voor gezorgd dat vorige Egyptische regeringen steun van het IMF hebben geschuwd, maar ook dat ze de volgens de statuten van het Fonds verplichte jaarlijkse economische consultaties vertraagd hebben.