LONDEN – Nu de tiende verjaardag van de aanvang van de mondiale financiële crisis nadert, komt er een golf van terugblikken op ons af. Vele daarvan zullen proberen de Grote Vraag te beantwoorden: Is het financiële systeem nu fundamenteel hervormd, zodat we erop kunnen vertrouwen dat een herhaling van de afschuwelijke en destructieve gebeurtenissen van 2008-2009 voorkomen zal kunnen worden, of hebben we niets van de crisis geleerd?
Er zal geen eensluidend antwoord op die vraag worden gegeven. Sommigen zullen betogen dat de hervormingen na de crisis, vooral de hervormingen die te maken hebben met de kapitaaleisen voor de banken, te ver zijn gegaan, en dat de kosten in termen van de productie te hoog zijn geweest. Anderen zullen betogen dat er nog veel meer moet worden gedaan, dat de banken nóg veel meer kapitaal nodig hebben, en misschien zelfs – zoals de voorstanders van een recent referendum in Zwitserland hebben betoogd – dat de banken hun vermogen om geld te creëren zouden moeten verliezen.
Maar iedere redelijke waarnemer zal moeten erkennen dat zich een aanzienlijke verandering heeft voorgedaan. De meeste grote banken hebben nu drie tot vier keer zo veel kapitaal achter de hand, en van veel hogere kwaliteit, dan in 2007. Extra kapitaalbuffers zijn nu vereist bij systemisch belangrijke instellingen. Het risicobeheer is enorm versterkt. En de bevoegdheden van de toezichthouders zijn veel robuuster. De politieke steun voor strenge regelgeving blijft krachtig, althans overal behalve in de Verenigde Staten, en zelfs daar hebben vooral de kleinere banken en niet die van Wall Street van de maatregelen van de regering-Trump geprofiteerd.
LONDEN – Nu de tiende verjaardag van de aanvang van de mondiale financiële crisis nadert, komt er een golf van terugblikken op ons af. Vele daarvan zullen proberen de Grote Vraag te beantwoorden: Is het financiële systeem nu fundamenteel hervormd, zodat we erop kunnen vertrouwen dat een herhaling van de afschuwelijke en destructieve gebeurtenissen van 2008-2009 voorkomen zal kunnen worden, of hebben we niets van de crisis geleerd?
Er zal geen eensluidend antwoord op die vraag worden gegeven. Sommigen zullen betogen dat de hervormingen na de crisis, vooral de hervormingen die te maken hebben met de kapitaaleisen voor de banken, te ver zijn gegaan, en dat de kosten in termen van de productie te hoog zijn geweest. Anderen zullen betogen dat er nog veel meer moet worden gedaan, dat de banken nóg veel meer kapitaal nodig hebben, en misschien zelfs – zoals de voorstanders van een recent referendum in Zwitserland hebben betoogd – dat de banken hun vermogen om geld te creëren zouden moeten verliezen.
Maar iedere redelijke waarnemer zal moeten erkennen dat zich een aanzienlijke verandering heeft voorgedaan. De meeste grote banken hebben nu drie tot vier keer zo veel kapitaal achter de hand, en van veel hogere kwaliteit, dan in 2007. Extra kapitaalbuffers zijn nu vereist bij systemisch belangrijke instellingen. Het risicobeheer is enorm versterkt. En de bevoegdheden van de toezichthouders zijn veel robuuster. De politieke steun voor strenge regelgeving blijft krachtig, althans overal behalve in de Verenigde Staten, en zelfs daar hebben vooral de kleinere banken en niet die van Wall Street van de maatregelen van de regering-Trump geprofiteerd.