WASHINGTON, DC – Een stroom Europese landen heeft het afgelopen jaar het controversiële Energy Charter Treaty (ECT) verlaten. Frankrijk, Spanje, Nederland, Duitsland, Polen, Luxemburg, Slovenië en Denemarken hebben zich allemaal uit het ECT teruggetrokken of aangekondigd dit te zullen doen, het voorbeeld volgend van Italië, dat in 2016 vertrok. Door buitenlandse energie-investeerders toe te staan nationale regeringen aan te klagen voor verliezen als gevolg van beleidswijzigingen, verhindert het ECT dat landen hun belofte nakomen om de doelstellingen van het klimaatverdrag van Parijs te halen en neutraliseert het effectief hun plannen om de overwinsten van oliemaatschappijen te belasten.
Als geavanceerde economieën al door grote bedrijven kunnen worden gekoeioneerd en moeite hebben om dringend noodzakelijke hervormingen door te voeren, bevinden ontwikkelingslanden zich in een nog veel slechtere positie. Gelokt door de vaak misleidende belofte van een grotere kapitaalinstroom hebben vele landen een reeks bilaterale en multilaterale investeringsverdragen ondertekend. Net als het ECT omvatten deze verdragen (ISDS-)mechanismen voor de beslechting van geschillen tussen investeerders en staten die buitenlandse investeerders de mogelijkheid bieden een vordering tegen een staat in te stellen bij een particulier internationaal tribunaal. De ontevredenheid over het ECT in Europa had een belangrijk debat op gang kunnen brengen over hoe ISDS de toekomst van de planeet beïnvloedt; in plaats daarvan blijven veel lidstaten van de Europese Unie druk uitoefenen op ontwikkelingslanden om investeringsverdragen te sluiten.
Opgesteld aan het einde van de Koude Oorlog, was het ECT bedoeld om westerse investeringen in de energiesector van voormalige Sovjetbloklanden aan te moedigen, met name in de fossielebrandstoffensector. Om de bezorgdheid over onteigening, contractbreuk en andere discriminerende behandelingen weg te nemen, staat het verdrag investeerders toe geschillen te onderwerpen aan internationale arbitrage, een verondersteld neutraal forum, in plaats van ze voor te leggen aan nationale rechtbanken. Via dit systeem kunnen bedrijven regeringen aanklagen voor investeringsverliezen, inclusief toekomstige winsten, die kunnen oplopen tot miljarden dollars. In juni 2022 waren ten minste honderdvijftig investerings-abitragezaken aanhangig gemaakt onder het ECT.
WASHINGTON, DC – Een stroom Europese landen heeft het afgelopen jaar het controversiële Energy Charter Treaty (ECT) verlaten. Frankrijk, Spanje, Nederland, Duitsland, Polen, Luxemburg, Slovenië en Denemarken hebben zich allemaal uit het ECT teruggetrokken of aangekondigd dit te zullen doen, het voorbeeld volgend van Italië, dat in 2016 vertrok. Door buitenlandse energie-investeerders toe te staan nationale regeringen aan te klagen voor verliezen als gevolg van beleidswijzigingen, verhindert het ECT dat landen hun belofte nakomen om de doelstellingen van het klimaatverdrag van Parijs te halen en neutraliseert het effectief hun plannen om de overwinsten van oliemaatschappijen te belasten.
Als geavanceerde economieën al door grote bedrijven kunnen worden gekoeioneerd en moeite hebben om dringend noodzakelijke hervormingen door te voeren, bevinden ontwikkelingslanden zich in een nog veel slechtere positie. Gelokt door de vaak misleidende belofte van een grotere kapitaalinstroom hebben vele landen een reeks bilaterale en multilaterale investeringsverdragen ondertekend. Net als het ECT omvatten deze verdragen (ISDS-)mechanismen voor de beslechting van geschillen tussen investeerders en staten die buitenlandse investeerders de mogelijkheid bieden een vordering tegen een staat in te stellen bij een particulier internationaal tribunaal. De ontevredenheid over het ECT in Europa had een belangrijk debat op gang kunnen brengen over hoe ISDS de toekomst van de planeet beïnvloedt; in plaats daarvan blijven veel lidstaten van de Europese Unie druk uitoefenen op ontwikkelingslanden om investeringsverdragen te sluiten.
Opgesteld aan het einde van de Koude Oorlog, was het ECT bedoeld om westerse investeringen in de energiesector van voormalige Sovjetbloklanden aan te moedigen, met name in de fossielebrandstoffensector. Om de bezorgdheid over onteigening, contractbreuk en andere discriminerende behandelingen weg te nemen, staat het verdrag investeerders toe geschillen te onderwerpen aan internationale arbitrage, een verondersteld neutraal forum, in plaats van ze voor te leggen aan nationale rechtbanken. Via dit systeem kunnen bedrijven regeringen aanklagen voor investeringsverliezen, inclusief toekomstige winsten, die kunnen oplopen tot miljarden dollars. In juni 2022 waren ten minste honderdvijftig investerings-abitragezaken aanhangig gemaakt onder het ECT.