OSLO/NGERULMUD – Van Jamaica tot Palau en van Noorwegen tot Indonesië strekt de impact van de COVID-19-crisis zich uit over de hele wereld; nationale herstelwerkzaamheden moeten een mondiale focus hebben om gedeeld resultaat te kunnen oogsten. Nergens is dit duidelijker dan in het mondiale domein dat ons verenigt – de oceaan. We moeten nu het potentieel van 70% van de planeet benutten om een ʻblauwe stimulansʼ te geven aan onze economieën, terwijl we bouwen aan een veerkrachtiger en duurzamer wereld.
Wij vertegenwoordigen landen die van de oceaan afhankelijk zijn voor essentiële diensten en voorzieningen, van de aquacultuur in de Noorse fjorden tot het toerisme en de visserij op Palau. Hoewel onze problemen verschillen, worden we verbonden door het feit dat de pandemie een groot deel van dit alles in gevaar heeft gebracht. De mondiale toerismesector staat in 2020 voor diepgaande uitdagingen en wordt de komende jaren met veel onzekerheden geconfronteerd, waarbij ieder herstel waarschijnlijk langdurig en lastig zal zijn. Palau verwacht in 2020 bijvoorbeeld een daling van het aantal toeristen met 52%, en in 2021 met nog eens 92%, wat zal leiden tot een daling van het bbp met 23%. De voedselveiligheid is eveneens in gevaar. De aanbodketens zijn ontwricht als gevolg van de social distancing- en quarantainemaatregelen, terwijl met name de visserij- en de zeevoedselsectoren bijzonder kwetsbaar zijn.
Nu de wereld notie neemt van de impact hiervan en van de route naar herstel, benadrukt het High Level Panel for a Sustainable Ocean Economy (het Ocean Panel, waarvan wij de twee voorzitters zijn) dat de blauwe natuur centraal moet staan in ons denken. De oceaan heeft een cruciale rol, niet alleen als het gaat om gezondheid en medicijnen, voedsel- en energieveiligheid, verzachting van de (en aanpassing aan de) klimaatverandering, en wetenschappelijke ontdekkingen, maar ook – en wellicht wel het belangrijkst voor een post-pandemische toekomst – als het gaat om het versterken van de weerstand tegen dergelijke schokken.
Om ervoor te zorgen dat de oceaan zijn rol kan vervullen moet de weg naar herstel ook het sluiten van de afvalcyclus omvatten, door het versnellen van de ontwikkeling van een circulaire economie. Neem de plasticvervuiling, die onze landschappen aantast, onze oceaan vult en de gezondheid van de armste mensen op aarde schaadt. Twee miljard mensen hebben geen toegang tot afvalbeheersystemen, en de pandemie zal deze situatie waarschijnlijk nog verergeren. Tijdens de Ebola-uitbraak van 2014-16 in West-Afrika werd door iedere Ebola-patiënt naar schatting 240 liter besmettelijk afval per dag geproduceerd.
Bovendien gaat de oceaanvervuiling niet alleen over plastic, maar ook over vervuilende stoffen als pesticiden, zware metalen, organische substanties en antibiotica. Uit onderzoek van het Ocean Panel blijkt dat we de grondoorzaken van alle oceaanvervuiling moeten aanpakken om de gezondheid van onze planeet en het welzijn van de mens te kunnen garanderen.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Neem de rol van de oceaan in de voedselveiligheid. Dit is een cruciaal onderdeel van de oplossing van zowel de ontwrichting van voedselsystemen op de middellange termijn als de langeretermijnuitdaging om tegen 2050 tien miljard mensen te voeden. Dit geldt vooral voor landen als Palau, waar mensen afhankelijk zijn van de oceaan voor het grootste deel van hun dieet. Tijdens de Ebola-epidemie heeft de visindustrie van West-Afrika de bevolking helpen voeden toen landbouwgronden braak kwamen te liggen als gevolg van de uitbraak. Vis speelde een centrale rol bij het zeker stellen van het eiwitaanbod voor gemeenschappen aan de kust en in het binnenland. Uit onderzoek van het Ocean Panel blijkt de oceaan als er sprake is van beter beheer en innovatie ruim zesmaal zoveel voedsel te kunnen bieden als vandaag de dag.
Intussen worden sommige kwetsbaarheden in de plaatselijke en internationale aanbodketens van zeevoedsel die door de crisis zijn blootgelegd al aangepakt. De aanbodketens worden korter en veerkrachtiger gemaakt, dankzij de uitbreiding van de koelcapaciteit, een grotere rol voor de kleinschalige visserij, en de toegenomen lokale vraag.
Veerkracht moet een doelstelling zijn van al ons economische beleid. De mondiale crisis, veroorzaakt door COVID-19, doet onze langetermijnproblemen rondom het klimaat en de oceaan niet verdwijnen, maar maakt ons juist kwetsbaarder. Maar ook de kansen die een duurzaam beheerde oceaaneconomie ons biedt verdwijnen er niet door. De Noorse investeringen in groene scheepvaart, inclusief de bouw van nieuwe schepen die worden aangedreven door energiebronnen met nuluitstoot, zoals waterstof en accuʼs, zullen de vervuiling terugdringen en banen scheppen.
Het pleidooi voor de ontwikkeling van een gezonde en duurzame oceaaneconomie is krachtig. Het investeren in belangrijke zaken als het koolstofvrij maken van de scheepvaart, de conservering en restauratie van mangrovebossen, de duurzame productie van zeevoedsel en de ontwikkeling van duurzame energie biedt mondiale voordelen. Daartoe behoren niet alleen financiële voordelen, maar ook betere gezondheidszorgresultaten voor consumenten, een rijkere biodiversiteit en een zekerder werkgelegenheid. Een duurzame oceaan moet niet alleen als een natuurbehoudsnoodzaak worden gezien, maar ook als een prioriteit voor de toekomst van onze economieën, ecosystemen en samenlevingen.
De buitengewone mondiale aard van de COVID-19-crisis betekent dat we moeten samenwerken om de duurzame toekomst die we voor ogen hebben te bewerkstelligen. In de loop van het komende jaar zal het Ocean Panel een actie-agenda vrijgeven waarin een plan wordt geschetst dat effectieve bescherming, duurzame productie en gelijkwaardige voorspoed combineert om de weerstand tegen economische schokken, gezondheidscrises en de daaruit voortvloeiende sociale ontwrichtingen te verbeteren. Ondertussen werken we met onze mede-leden van het Ocean Panel samen door problemen en ervaringen te delen, evenals inzichten en kennis, en anderen uit te nodigen zich bij ons aan te sluiten.
Het nemen van de stappen om tot een ʻblauw herstelʼ te komen zal de gezondheid en het welzijn van de oceaan verzekeren, onze economieën een impuls geven, en een veerkrachtiger, duurzamer en voorspoediger toekomst voor ons allemaal creëren.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
The escalating war in the Middle East must be understood in a broader context. The fact that the Iranian regime felt emboldened to risk a direct strike on Israel attests to a changing world order in which Western power is increasingly open to challenge.
considers the implications of Iran’s unprecedented decision to launch a direct strike on Israeli territory.
OSLO/NGERULMUD – Van Jamaica tot Palau en van Noorwegen tot Indonesië strekt de impact van de COVID-19-crisis zich uit over de hele wereld; nationale herstelwerkzaamheden moeten een mondiale focus hebben om gedeeld resultaat te kunnen oogsten. Nergens is dit duidelijker dan in het mondiale domein dat ons verenigt – de oceaan. We moeten nu het potentieel van 70% van de planeet benutten om een ʻblauwe stimulansʼ te geven aan onze economieën, terwijl we bouwen aan een veerkrachtiger en duurzamer wereld.
De oceaan is cruciaal voor het leven op aarde. Hij absorbeert een kwart van alle koolstofdioxide-uitstoot en vangt ruim 90% van de extra hitte op die door die uitstoot wordt veroorzaakt. De oceaan-economie vertegenwoordigt een jaarlijkse waarde van ruim $2,5 bln. De oceaan biedt ruim drie miljard mensen iedere dag voedsel en een manier om in hun levensonderhoud te voorzien. Hij voorziet in het transport van zoʼn 90% van de wereldhandel. Hij is een energiebron en een bron voor de sleutelingrediënten van de ziektebestrijding. Voor velen van ons is de oceaan een werkplek en een thuis.
Wij vertegenwoordigen landen die van de oceaan afhankelijk zijn voor essentiële diensten en voorzieningen, van de aquacultuur in de Noorse fjorden tot het toerisme en de visserij op Palau. Hoewel onze problemen verschillen, worden we verbonden door het feit dat de pandemie een groot deel van dit alles in gevaar heeft gebracht. De mondiale toerismesector staat in 2020 voor diepgaande uitdagingen en wordt de komende jaren met veel onzekerheden geconfronteerd, waarbij ieder herstel waarschijnlijk langdurig en lastig zal zijn. Palau verwacht in 2020 bijvoorbeeld een daling van het aantal toeristen met 52%, en in 2021 met nog eens 92%, wat zal leiden tot een daling van het bbp met 23%. De voedselveiligheid is eveneens in gevaar. De aanbodketens zijn ontwricht als gevolg van de social distancing- en quarantainemaatregelen, terwijl met name de visserij- en de zeevoedselsectoren bijzonder kwetsbaar zijn.
Nu de wereld notie neemt van de impact hiervan en van de route naar herstel, benadrukt het High Level Panel for a Sustainable Ocean Economy (het Ocean Panel, waarvan wij de twee voorzitters zijn) dat de blauwe natuur centraal moet staan in ons denken. De oceaan heeft een cruciale rol, niet alleen als het gaat om gezondheid en medicijnen, voedsel- en energieveiligheid, verzachting van de (en aanpassing aan de) klimaatverandering, en wetenschappelijke ontdekkingen, maar ook – en wellicht wel het belangrijkst voor een post-pandemische toekomst – als het gaat om het versterken van de weerstand tegen dergelijke schokken.
Om ervoor te zorgen dat de oceaan zijn rol kan vervullen moet de weg naar herstel ook het sluiten van de afvalcyclus omvatten, door het versnellen van de ontwikkeling van een circulaire economie. Neem de plasticvervuiling, die onze landschappen aantast, onze oceaan vult en de gezondheid van de armste mensen op aarde schaadt. Twee miljard mensen hebben geen toegang tot afvalbeheersystemen, en de pandemie zal deze situatie waarschijnlijk nog verergeren. Tijdens de Ebola-uitbraak van 2014-16 in West-Afrika werd door iedere Ebola-patiënt naar schatting 240 liter besmettelijk afval per dag geproduceerd.
Bovendien gaat de oceaanvervuiling niet alleen over plastic, maar ook over vervuilende stoffen als pesticiden, zware metalen, organische substanties en antibiotica. Uit onderzoek van het Ocean Panel blijkt dat we de grondoorzaken van alle oceaanvervuiling moeten aanpakken om de gezondheid van onze planeet en het welzijn van de mens te kunnen garanderen.
Subscribe to PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Neem de rol van de oceaan in de voedselveiligheid. Dit is een cruciaal onderdeel van de oplossing van zowel de ontwrichting van voedselsystemen op de middellange termijn als de langeretermijnuitdaging om tegen 2050 tien miljard mensen te voeden. Dit geldt vooral voor landen als Palau, waar mensen afhankelijk zijn van de oceaan voor het grootste deel van hun dieet. Tijdens de Ebola-epidemie heeft de visindustrie van West-Afrika de bevolking helpen voeden toen landbouwgronden braak kwamen te liggen als gevolg van de uitbraak. Vis speelde een centrale rol bij het zeker stellen van het eiwitaanbod voor gemeenschappen aan de kust en in het binnenland. Uit onderzoek van het Ocean Panel blijkt de oceaan als er sprake is van beter beheer en innovatie ruim zesmaal zoveel voedsel te kunnen bieden als vandaag de dag.
Intussen worden sommige kwetsbaarheden in de plaatselijke en internationale aanbodketens van zeevoedsel die door de crisis zijn blootgelegd al aangepakt. De aanbodketens worden korter en veerkrachtiger gemaakt, dankzij de uitbreiding van de koelcapaciteit, een grotere rol voor de kleinschalige visserij, en de toegenomen lokale vraag.
Veerkracht moet een doelstelling zijn van al ons economische beleid. De mondiale crisis, veroorzaakt door COVID-19, doet onze langetermijnproblemen rondom het klimaat en de oceaan niet verdwijnen, maar maakt ons juist kwetsbaarder. Maar ook de kansen die een duurzaam beheerde oceaaneconomie ons biedt verdwijnen er niet door. De Noorse investeringen in groene scheepvaart, inclusief de bouw van nieuwe schepen die worden aangedreven door energiebronnen met nuluitstoot, zoals waterstof en accuʼs, zullen de vervuiling terugdringen en banen scheppen.
Het pleidooi voor de ontwikkeling van een gezonde en duurzame oceaaneconomie is krachtig. Het investeren in belangrijke zaken als het koolstofvrij maken van de scheepvaart, de conservering en restauratie van mangrovebossen, de duurzame productie van zeevoedsel en de ontwikkeling van duurzame energie biedt mondiale voordelen. Daartoe behoren niet alleen financiële voordelen, maar ook betere gezondheidszorgresultaten voor consumenten, een rijkere biodiversiteit en een zekerder werkgelegenheid. Een duurzame oceaan moet niet alleen als een natuurbehoudsnoodzaak worden gezien, maar ook als een prioriteit voor de toekomst van onze economieën, ecosystemen en samenlevingen.
De buitengewone mondiale aard van de COVID-19-crisis betekent dat we moeten samenwerken om de duurzame toekomst die we voor ogen hebben te bewerkstelligen. In de loop van het komende jaar zal het Ocean Panel een actie-agenda vrijgeven waarin een plan wordt geschetst dat effectieve bescherming, duurzame productie en gelijkwaardige voorspoed combineert om de weerstand tegen economische schokken, gezondheidscrises en de daaruit voortvloeiende sociale ontwrichtingen te verbeteren. Ondertussen werken we met onze mede-leden van het Ocean Panel samen door problemen en ervaringen te delen, evenals inzichten en kennis, en anderen uit te nodigen zich bij ons aan te sluiten.
Het nemen van de stappen om tot een ʻblauw herstelʼ te komen zal de gezondheid en het welzijn van de oceaan verzekeren, onze economieën een impuls geven, en een veerkrachtiger, duurzamer en voorspoediger toekomst voor ons allemaal creëren.
Vertaling: Menno Grootveld