NEW YORK/CHICAGO – In iedere fase van de COVID-19-pandemie zijn gezondheidswerkers in de gemeenschap onmisbaar geweest. Zij hebben diagnoses gesteld, contacten opgespoord, zieken verzorgd en vaccinaties toegediend. En zij hebben al deze taken uitgevoerd met minimale financiering, supervisie en bijstand.
De inzet van gezondheidswerkers in de plattelandsgezondheidszorg heeft een lange staat van dienst als het gaat om succes. In de jaren zestig hielpen Chinaʼs ʻartsen op blote voetenʼ het land de pokken uit te roeien en de levensverwachting te verdubbelen. Een decennium later heeft Bangladesh het Chinese initiatief gedeeltelijk nagevolgd toen het zijn programma voor gezondheidswerkers in de gemeenschap lanceerde, dat het land heeft geholpen een meerderheid van de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling op gezondheidsgebied te verwezenlijken, zoals het verhogen van het vaccinatiepercentage tegen difterie, tetanus en kinkhoest voor plattelandskinderen, van bijna nul in de jaren tachtig naar ruim 90 procent nu.
Gezondheidswerkers in de gemeenschap zijn geen artsen of verpleegkundigen. Het zijn plaatselijke bewoners met een medische basisopleiding die de kloof helpen overbruggen tussen gezondheidszorgfaciliteiten en onderbedeelde bevolkingsgroepen. Gewoonlijk worden zij opgeleid door NGOʼs en krijgen zij weinig of geen vergoeding van hun regering. In feite houden maar weinig regeringen over de hele wereld gegevens bij van gezondheidswerkers in de gemeenschap of hebben ze een manier om met hen te communiceren.
NEW YORK/CHICAGO – In iedere fase van de COVID-19-pandemie zijn gezondheidswerkers in de gemeenschap onmisbaar geweest. Zij hebben diagnoses gesteld, contacten opgespoord, zieken verzorgd en vaccinaties toegediend. En zij hebben al deze taken uitgevoerd met minimale financiering, supervisie en bijstand.
De inzet van gezondheidswerkers in de plattelandsgezondheidszorg heeft een lange staat van dienst als het gaat om succes. In de jaren zestig hielpen Chinaʼs ʻartsen op blote voetenʼ het land de pokken uit te roeien en de levensverwachting te verdubbelen. Een decennium later heeft Bangladesh het Chinese initiatief gedeeltelijk nagevolgd toen het zijn programma voor gezondheidswerkers in de gemeenschap lanceerde, dat het land heeft geholpen een meerderheid van de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling op gezondheidsgebied te verwezenlijken, zoals het verhogen van het vaccinatiepercentage tegen difterie, tetanus en kinkhoest voor plattelandskinderen, van bijna nul in de jaren tachtig naar ruim 90 procent nu.
Gezondheidswerkers in de gemeenschap zijn geen artsen of verpleegkundigen. Het zijn plaatselijke bewoners met een medische basisopleiding die de kloof helpen overbruggen tussen gezondheidszorgfaciliteiten en onderbedeelde bevolkingsgroepen. Gewoonlijk worden zij opgeleid door NGOʼs en krijgen zij weinig of geen vergoeding van hun regering. In feite houden maar weinig regeringen over de hele wereld gegevens bij van gezondheidswerkers in de gemeenschap of hebben ze een manier om met hen te communiceren.