LONDEN – Het lijkt misschien verrassend dat, temidden van alle uitdagingen waarmee centrale banken tegenwoordig worden geconfronteerd, hun bijdrage aan de bestrijding van de klimaatverandering bovenaan de agenda van beleidsmakers staat. Maar bij nadere beschouwing blijkt waarom: de balansen van de centrale banken, die na een decennium van programmaʼs voor de aankoop van activa (de zogeheten kwantitatieve versoepeling) een hoge vlucht hebben genomen, neigen misschien naar bezittingen die de overgang naar een groene economie belemmeren.
Onderzoekers van de London School of Economics concludeerden bijvoorbeeld dat, hoewel energiebedrijven slechts 5 procent van de in euro uitgedrukte bedrijfsobligaties uitmaken, zij van 2014 tot 2017 25 procent van de obligatie-aankopen van de Europese Centrale Bank voor hun rekening namen. Op dezelfde manier schat Greenpeace dat fossiele brandstoffen ongeveer een kwart vertegenwoordigden van de activa-aankopen van de ECB tijdens de eerste golf van kwantitatieve versoepeling.
Gezien dit alles is de hernieuwde aandacht voor de strategie van de ECB voor de aankoop van activa in reactie op de COVID-19-crisis begrijpelijk. Maar het is relatief nieuw terrein voor de centrale banken, dus het is ook begrijpelijk dat het bereiken van consensus over hun passende rol in het klimaatbeleid niet gemakkelijk is.
LONDEN – Het lijkt misschien verrassend dat, temidden van alle uitdagingen waarmee centrale banken tegenwoordig worden geconfronteerd, hun bijdrage aan de bestrijding van de klimaatverandering bovenaan de agenda van beleidsmakers staat. Maar bij nadere beschouwing blijkt waarom: de balansen van de centrale banken, die na een decennium van programmaʼs voor de aankoop van activa (de zogeheten kwantitatieve versoepeling) een hoge vlucht hebben genomen, neigen misschien naar bezittingen die de overgang naar een groene economie belemmeren.
Onderzoekers van de London School of Economics concludeerden bijvoorbeeld dat, hoewel energiebedrijven slechts 5 procent van de in euro uitgedrukte bedrijfsobligaties uitmaken, zij van 2014 tot 2017 25 procent van de obligatie-aankopen van de Europese Centrale Bank voor hun rekening namen. Op dezelfde manier schat Greenpeace dat fossiele brandstoffen ongeveer een kwart vertegenwoordigden van de activa-aankopen van de ECB tijdens de eerste golf van kwantitatieve versoepeling.
Gezien dit alles is de hernieuwde aandacht voor de strategie van de ECB voor de aankoop van activa in reactie op de COVID-19-crisis begrijpelijk. Maar het is relatief nieuw terrein voor de centrale banken, dus het is ook begrijpelijk dat het bereiken van consensus over hun passende rol in het klimaatbeleid niet gemakkelijk is.