SINGAPORE – Ongeveer tien jaar geleden voorspelden wij, op een bijeenkomst van Zuid-Afrikaanse burgemeesters die was bijeengeroepen door Lindiwe Hendricks, de toenmalige Zuid-Afrikaanse minister van Water en Milieu, dat een ongekende watercrisis een van de belangrijkste steden van het land binnen vijftien jaar zou treffen, tenzij de watermanagementpraktijk aanzienlijk zou worden verbeterd. Die voorspelling is nu uitgekomen, want Kaapstad wordt bedreigd door afsluiting van zijn waterleidingnet. De vraag is nu of de Afrikaanse leiders zullen toestaan dat onze andere voorspelling – dat binnen 25 tot 30 jaar veel méér steden op het continent met soortgelijke crises zullen worden geconfronteerd – ook zal uitkomen.
Afrika heeft lange tijd geworsteld met stedelijk water- en afvalwaterbeheer. Naarmate de bevolking van het continent in omvang is toegenomen, van ongeveer 285 miljoen in 1960 naar bijna 1,3 miljard vandaag de dag, en de verstedelijking zich heeft voortgezet, is het probleem steeds acuter geworden. En deze ontwikkelingen dreigen te intensiveren: tegen 2050 zal de totale bevolking van het continent naar verwachting de 2,5 miljard mensen overstijgen, waarvan 55% in een stedelijke omgeving zal wonen.
De uitdaging waarvoor Afrikaanse landen staan is dan misschien niet uniek, in sommige opzichten is zij wel ongekend. In westerse landen heeft de verstedelijking zich immers over een veel langere periode voltrokken, en tegen een achtergrond van gestaag beter wordende economische omstandigheden. Bij het aanleggen van effectieve systemen voor het water- en afvalwaterbeheer hadden steden de beschikking over toereikende investeringsmiddelen en de relevante expertise.
SINGAPORE – Ongeveer tien jaar geleden voorspelden wij, op een bijeenkomst van Zuid-Afrikaanse burgemeesters die was bijeengeroepen door Lindiwe Hendricks, de toenmalige Zuid-Afrikaanse minister van Water en Milieu, dat een ongekende watercrisis een van de belangrijkste steden van het land binnen vijftien jaar zou treffen, tenzij de watermanagementpraktijk aanzienlijk zou worden verbeterd. Die voorspelling is nu uitgekomen, want Kaapstad wordt bedreigd door afsluiting van zijn waterleidingnet. De vraag is nu of de Afrikaanse leiders zullen toestaan dat onze andere voorspelling – dat binnen 25 tot 30 jaar veel méér steden op het continent met soortgelijke crises zullen worden geconfronteerd – ook zal uitkomen.
Afrika heeft lange tijd geworsteld met stedelijk water- en afvalwaterbeheer. Naarmate de bevolking van het continent in omvang is toegenomen, van ongeveer 285 miljoen in 1960 naar bijna 1,3 miljard vandaag de dag, en de verstedelijking zich heeft voortgezet, is het probleem steeds acuter geworden. En deze ontwikkelingen dreigen te intensiveren: tegen 2050 zal de totale bevolking van het continent naar verwachting de 2,5 miljard mensen overstijgen, waarvan 55% in een stedelijke omgeving zal wonen.
De uitdaging waarvoor Afrikaanse landen staan is dan misschien niet uniek, in sommige opzichten is zij wel ongekend. In westerse landen heeft de verstedelijking zich immers over een veel langere periode voltrokken, en tegen een achtergrond van gestaag beter wordende economische omstandigheden. Bij het aanleggen van effectieve systemen voor het water- en afvalwaterbeheer hadden steden de beschikking over toereikende investeringsmiddelen en de relevante expertise.